با همکاری مشترک دانشگاه پیام نور و انجمن روانشناسی تربیتی ایران

نوع مقاله : پژوهشی

نویسنده

پیام نور

چکیده



هدف پژوهش حاضر، تعیین رابطه خودکارآمدی تحصیلی و پیشرفت تحصیلی با تأکید برنقش واسطه‌ای متغیرهای درگیری شناختی، درگیری انگیزشی و رفتاری دانشجویان زبان انگلیسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بندرعباس می‌باشد. برای این منظور با استفاده از فرمول کرجسی و مورگان و به روش تصادفی ساده، تعداد 230 از دانشجویان انتخاب شدند. پس از تحلیل پرسش‌نامه، نتایج نشان داد که مدل با داده‌های این پژوهش، برازش مناسبی دارد و تأثیر مستقیم خودکارآمدی تحصیلی، درگیری عاطفی، درگیری شناختی و درگیری رفتاری بر پیشرفت تحصیلی تأیید شد. متغیر درگیری شناختی، نسبت به سایر متغیرهای بررسی شده در مدل، بیشترین اثر مستقیم را بر پیشرفت تحصیلی دارد. همچنین متغیر خودکارآمدی تحصیلی علاوه بر اثر مستقیم، از طریق متغیرهای واسطه‌ای درگیری عاطفی، درگیری شناختی و درگیری رفتاری، بر پیشرفت تحصیلی اثر غیرمستقیم دارد.
علاوه این نتایج نشان داد که، ضرایب مسیر در مدل دانشجویان دختر (خودکارآمدی تحصیلی، درگیری شناختی، انگیزشی و رفتاری با پیشرفت تحصیلی)؛ از لحاظ آماری معنی‌دارتر از ضرایب مسیر مدل دانشجویان پسر است اما در سایر ضرایب مسیر بین مدل دانشجویان زبان انگلیسی دختر و پسر ، تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Presenting the Prediction Model of Academic Achievement with Emphasizing the Mediate Role of Cognitive, Motivational and Behavioral Engagement

نویسنده [English]

  • somayeh davodi

چکیده [English]

 
The objective of this study was determining the relationship between academic self-efficacy and academic achievement emphasizing the mediator role of cognitive, motivational and behavioral engagement of students in Islamic Azad University - Bandar Abbas branch. For this purpose, Krejcie and Morgan (1970)’s formula used, and 230 students selected used simple random sampling. After analyzing the collected questionnaires, results indicated that research model has a good fitness and the direct effects of academic self-efficacy, cognitive, motivational and behavioral engagement on academic achievement were significant.
Compared to other variables, cognitive engagement exerted the most significant effect on academic achievement.
Academic self-efficacy had a direct effect on academic achievement and also exerted an indirect effect on academic achievement through cognitive, motivational and behavioral engagement. Results also indicated that path coefficients in girl`s model (academic self-efficacy, cognitive, motivational and behavioral engagement and academic achievement) are more significant than those of boy`s model but, there was no significant difference between all the other path coefficients.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Academic self-efficacy
  • Cognitive engagement
  • Motivational engagement
  • Behavioral engagement
  • Academic Achievement
آزادعبداله‌پور، محمد. (1382). بررسی رابطه بین سبک‌های شناختی (وابسته به زمینه، مستقل از زمینه)، راهبردهای یادگیری (شناختی و فراشناختی) و پیشرفت تحصیلی در دانش‌آموزان پسر پایه اول دبیرستان‌های دولتی منطقه 6 شهر تهران. پایان‌نامه تحصیلی کارشناسی ارشد، دانشکده روان‏‎شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تربیت معلم تهران.
امینی، شهریار. (1382). بررسی نقش خودکارآمدی، خود-تنظیمی و عزت نفس در پیشرفت تحصیلی دانش‏‎آموزان‎‏ سال سوم دبیرستان، رشته علوم تجربی شهرستان شهرکرد. پایان‌نامه تحصیلی کارشناسی ارشد، دانشکده روان‏‎شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تربیت معلم تهران.
حجازی، الهه؛ رستگار، احمد؛ قربان جهرمی، رضا. (1387). الگوی پیش‌بینی پیشرفت تحصیلی ریاضی: نقش اهداف پیشرفت و ابعاد درگیری تحصیلی. فصلنامه نوآوری‌های آموزشی، سال 7، شماره 28.
خان‌محمدی، ذبیح‌اله. (1384). بررسی رابطه کارآمدی استاد و باورهای خودکارآمدی ریاضی با عملکرد ریاضی دانش‌آموزان پایه اول دبیرستان شهرستان ابهر. پایان‌نامه تحصیلی کارشناسی ارشد، دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران.
رستگار، احمد. (1385). رابطه باورهای هوشی با پیشرفت تحصیلی: نقش واسطه‌ای اهداف پیشرفت و درگیری تحصیلی در دانش‌آموزان سال سوم رشته ریاضی فیزیک. پایان‌نامه تحصیلی کارشناسی ارشد، دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران.
سیف، ‌علی‌اکبر. (1382). روان‌شناسی پرورشی. تهران، ‌آگاه.
عبدالهی، حسین. (1378). عوامل مؤثر بر پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان. پژوهش‌نامه آموزشی، شماره 20.
محسن‌پور، مریم. (1384). نقش خودکارآمدی، اهداف پیشرفت، راهبردهای یادگیری و پایداری در پیشرفت تحصیلی ریاضی دانش‌آموزان سال سوم متوسطه (ریاضی) شهر تهران. پایان‌نامه تحصیلی کارشناسی ارشد، دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران.
نصراصفهانی، زهرا. (1382). نقش خودکارآمدی ریاضی، خودپنداره ریاضی، اضطراب ریاضی و سودمندی ادراک شده ریاضی در پیشرفت ریاضی دانش‌آموزان سال اول دبیرستان شهر تهران. پایان‌نامه تحصیلی کارشناسی ارشد، دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تربیت معلم تهران.
 
 
Bandura, A., & Locke, E. (2003). Negative self-efficacy and goal effects revisited. Journal of Applied Psychology, 88(1), 87-99.
Finn, J. D., & Voelkl, K. E. (1993). School charac-terristics related to student engagement. The Journal of 9egro Education, 62(3), 249-268.
Fredricks, J. A., Blumenfeld, P., Friedel, J., & Paris, A. (2005). School engagement. In K. A. Moore & L. Lippman (Eds.), what do children need to flourish? Conceptualizing and measuring indicators of positive development (pp. 305-321). New York: Springer.
Fredricks, J., Blumenfeld, P., & Paris, A. (2004). School engagement: Potential of the concept, state of the evidence. Review of Educational Research, 74(1), 59-109.
Greene, B. A., Miller, R. B., Crowson, H. M., Duke, B. L., & Akey, K. L. (2004).
Herrington, J., Oliver, R., & Reeves, T. C. (2003). Patterns of  engagement in authentic online learning environments. Australian Journal of Educational Technology, 19(1), 59-71.
Linnenbrink , E.A., & Pintrich , P.R. (2003).  The role of self-efficacy beliefs in student engagement & learning in the classroom. Reading & Writing Quarterly, 19 , 119-37.
Locke, E. A., & Latham, G. P. (1990). A theory of goal setting & task performance. Englewood Cliffs, N.J.: Prentice Hall.
McIlroy, D., & Bunting, B. (2002). Personality, behavior, & academic achievement: Principles for educators to inculcate & students to model. Contemporary Educational Psychology, 27, 326-37.
Ormrod, J. E. (2006). Educational psychology: Developing learners (5th ed.). Upper Saddle River, N.J.: Pearson/Merrill Prentice Hall.
Pajares, F., & Miller, M., & Johnson, M.J. (1999). Gender differences in writing self-beliefs of elementary school students. Journal of Educational Psychology, 91,50-61.
Pajares, F., & Valiante, G. (1997). Influence of self-efficacy on elementary students’writing. The Journal of Educational Research, 90, 353-360.
Patrick, H., Allison, R., & Kaplan, A. (2007). Early adolescents' perceptions of classroom social environment, motivational beliefs, and engagement. Journal of Educational Psychology, 99(1), 83-98.
Pintrich, P.R. (1999). The role of motivation in promoting & sustaining self-regulated learning. International Journal of Educational Research, 31, 459-70.
Predicting high school students' cognitive engage-ment and  achievement: Contributions  of classroom perceptions and motivation. Contemporary Educational Psychology, 29(4), 462-482.
Schunk, D. H., Pintrich, P. R., & Meece, J. L. (2008). Motivation in education: theory, research, and applications (3rd ed.). Upper Saddle River, N.J.: Pearson/Merrill Prentice Hall.
Tuckman, B.W. (2007). The effect of motivational scaffolding on procrastinators' distance learning outcomes.Computers & Education 49(2),414-422.
Wolters, C. A., Pintrich, P. R., & Karabenick, S. A. (2005). Assessing academic self regulated learning. In K. A. Moore & L. Lippman (Eds.), What do children need to flourish? Conceptua-lizing and measuring indicators of positive development (pp.251-270). New York: Springer.