فصلنامه علمی پژوهش در یادگیری آموزشگاهی و مجازی

با همکاری مشترک دانشگاه پیام نور و انجمن روانشناسی تربیتی ایران

شماره جاری

بر اساس شماره‌های نشریه

بر اساس نویسندگان

بر اساس موضوعات

نمایه نویسندگان

نمایه کلیدواژه ها

درباره نشریه

اهداف و چشم انداز

اعضای هیات تحریریه

اصول اخلاقی انتشار مقاله

بانک ها و نمایه نامه ها

پرسش‌های متداول

فرایند پذیرش مقالات

اطلاعات آماری نشریه

اثربخشی گروه درمانی متمرکز بر شفقت بر میزان پرخاشگری، خودتنظیمی‌ هیجانی وانگیزش تحصیلی دانش‌آموزان پسر مقطع ابتدایی

نوع مقاله : پژوهشی

نویسندگان

1 کارشناس ارشد مشاوره مدرسه، گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور

2 استادیار، گروه روان‌شناسی، دانشگاه پیام نور

چکیده

هدف اصلی این پژوهش، تعیین اثر بخشی شفقت درمانی گروهی بر میزان پرخاشگری، خودتنظیمی هیجانی و انگیزش‌ تحصیلی بود. این پژوهش یک مطالعه نیمه آزمایشی دو گروهی سه مرحله‌ای (پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری) بود. به منظور اجرای پژوهش از کلیۀ دانش‌آموزان پسر دوره دوم مقطع ابتدایی شهرستان خرم‌آباد در نیمه اول سال 1397، تعداد 30 نفر که تمایل به شرکت در طرح را داشتند به صورت هدفمند مبتنی بر ملاک‌های ورود و خروج انتخاب شدند و به ‌‌صورت تصادفی به دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) تقسیم شدند و پرسش‌نامه‌های پرخاشگری شهیم (1385)، پرسش‌نامه انگیزش تحصیلی هارتر (1981) و پرسش‌نامه تنظیم هیجانی کاشدان وهافمن (2010) به منظور اجرای پیش‌آزمون برای آنان اجرا شد. گروه آزمایش تحت 12 جلسه (به صورت هفته‌ای سه جلسه 45 دقیقه‌ای) درمان متمرکز بر شفقت قرار گرفتند و یک هفته پس از اتمام مداخله هر دو گروه آزمایش و کنترل مورد پس‌آزمون واقع شدند. و پس از گذشت یک ماه پیگیری انجام شد. برای تحلیل نتایج از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 24 استفاده شد. نتایج نشان داد که گروه درمانی متمرکز بر شفقت بر میزان پرخاشگری وخودتنظیمی هیجانی دانش‌آموزان تأثیر معناداری دارد (01/0>p) و این نتایج طی گذر زمان نیز ثابت مانده‌اند. اما در متغیر انگیزش تحصیلی تفاوت معناداری بین سنجش‌های مکرر نبود لیکن اثربخشی مداخله درمانی بر این متغیر تایید نشد. بنابراین می‌توان این روش درمانی را جهت بهبود رفتارهای پرخاشگرانه و خودتنظیمی ‌هیجانی دانش‌آموزان به کار برد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The Effectiveness of Compassion Focused Group Therapy on Aggression, Emo-tion of Self-Regulation and School Motivation about the Boy Student of the El-ementary School

نویسندگان [English]

  • Mahmud Shakarami 1
  • zohre latifi 2
  • shokofeh mosavi 2

1 MA of Consuler of school, Department of Psychology, Payame Noor University

2 Assistant Professor, Department of Psychology, Payame Noor University

چکیده [English]

The purpose of this study was to investigate the effectiveness of compassion focused group therapy on Aggression, Emotion of self- regulation and school motivation. This study was done by semi-experimental approach with two groups and three stages (pre-test, post-test & follow up). To conduct the study, in 2018, among all male students in the second grade in the elementary school (10-13 years old) in Khoramabad City, 30 volunteers were purposefully selected based on the criteria for entry and exit. They were randomly divided into experimental group (n = 15) and control group (n = 15). The Shahim aggression questionnaire (1385), the Harter school motivation questionnaire (1981) and the Hafman and kashdan emotional self- regulation questionnaire (2010) were conducted as pre-test. The experimental group went under 12 sessions (three 45-minute sessions per week) of compassion focused group therapy and one week after intervention, both experimental and control groups took the post-test. After 1 month, the follow up was conducted. Analyze the results was performed using the analysis of variance by repeated measures in SPSS software version 24. The results of variance with repeated measurement analysis indicated that compassion focused group therapy has a significant effect on the Aggression & Emotion of self- regulation students (p<0.01). These results have stagnated over time. But in the level of school motivation, there was no significant difference between repeated measures of the effectiveness of therapeutic intervention. Therefore, therapeutic therapy can be used to improve the aggression and Emotion of self-regulation of students in health centers.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Compassion Focused Group Therapy
  • Aggression
  • Emotion of Self-Regulation
  • School Motivation
مراجع
اسماعیلیان، نسرین؛ طهماسیان، کارینه؛ دهقانی، محسن؛ موتایی، فرشته (1394). اثربخشی شناخت درمانی بر ذهن آگاهی بر تنظیم هیجانی، توجه آگاهانه و پذیرش در فرزندان طلاق. دستاوردهای روانشناسی بالینی، 1(2): 45-66.
آریافر، حسین؛ رزقی‌شیرسوار،‌هادی. (1392). رابطه انگیزش تحصیلی و راهبردهای خود تنظیمی‌با پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان پسرمقطع متوسط شهرستان قرچک. فصلنامۀ مطالعات آموزشی و آموزشگاهی، 2(4): 87-103.
بخشی‌پور، باب‌الله؛ رمضان‌زاده، ثریا. (1392). بررسی تأثیر درمان کوتاه‌مدت راه‌حل‌محور بر پرخاشگری کودکان ونوجوانان. مطالعات روان‌شناختی دانشکدۀ علوم تربیتی و روان‌شناسی دانشگاه الزهراء. 12(3): 156-142.
بهبودی، معصومه؛ شاه‌آبادی، سمیرا؛ انصاری‌مقدم، اکرم؛ احمدی، نسترن؛ شامحمدی، مرتضی. (1394). بررسی اثر مداخلات نوروفیدبک بر میزان کاهش رفتارهای پرخاشگری در نوجوانان. مجله علمی‌پژوهشی توانبخشی نوین، 9(2): 62-68.
جهان‌دیده، میلاد. (1396). خودکارآمدی و نقش آن در انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان، سومین کنفرانس بین المللی پژوهش در علوم وتکنولوژی، آلمان، برلین.
زمانی، مهناز؛ طالع‌پسند، سیاوش. (1396). تأثیر مداخلات چندبعدی انگیزشی-رفتاری بر انگیزه پیشرفت، عملکرد و انگیزه تحصیلی دانش‌آموزان دختر پایه هفتم. فصلنامه مطالعات آموزشی و آموزشگاهی، 12(1)، 109-92.
سیدصالحی، محمد؛ یونسی، جلیل. (1394). تبیین نقش خودکارآمدی تحصیلی بر عملکرد و انگیزش تحصیلی مبتنی بر حمایت اجتماعی، خودپنداره تحصیلی و ویژگی‌های شخصیتی: مدلسازی معادلات ساختاری. فصلنامه علمی-پژوهشی، پژوهش در یادگیری آموزشگاهی و مجازی، 3(9)، 7-20.
سیدمحرمی، ایمان؛ پاشیب، ملیحه؛ تاتاری، مریم؛ محمدی، سمیه. (1395). تأثیر گروه‌درمانی شناختی –رفتاری بر انگیزه پیشرفت  و افت تحصیلی دانشجویان علوم پزشکی. مجله طنین سلامت، 4(1): 23-17.
شکوهی‌یکتا، محسن؛ زمانی، نیره؛ محمودی، مریم؛ پورکریمی، جواد؛ اکبری‌زردخانه، سعید. (1393). تأثیر مداخلات شناختی–رفتاری بر کنترل خشم دانش‌آموزان دبیرستانی. دوفصلنامه پژوهش‌های آموزش و یادگیری دانشگاه شاهد. 21(11): 61-70.
شهیم، سیما. (۱۳۸۵). پرخاشگری آشکار و رابطه‌ای در کودکان دبستانی. مجله پژوهش‌هایروان‌شناختی، 9(1و2): ۴۴-۲۷.
صالحی، منیره؛ کارشکی، حسین؛ آهن‌چیان، محمدرضا. (1394). اعتباریابی مقدماتی مقیاس انگیزش پژوهشی در دانشجویان تحصیلات تکمیلی، فصلنامه مطالعات روانشناختی، 11(1): 51-74.
ظهیری ناو، بیژن؛ رجبی، سوران (1388). بررسی ارتباط گروهی از متغیرها با کاهش انگیزش تحصیلی دانشجویان رشتۀ زبان و ادبیات فارسی. مجله دانشور رفتار، 16(36): 69-80.
علی‌جان‌زاده، محمد؛ مکوندحسینی، شاهرخ؛ کیان‌ارثی، فرحناز. (1393). اثربخشی رفتاری درمانی دیالکتیکی گروهی (مبتنی بر آموزش مهارت‌ها) بر پرخاشگری نوجوانان. مجله روانشناسی بالینی، 6(3): 23-33.
قریشی، منصوره؛ بهبودی، معصومه. (1396). اثربخشی آموزش واقعیت درمانی گروهی بر تنظیم هیجان و افزایش خودکارآمدی تحصیلی دانش‌آموزان دختر. فصلنامه ؟، 4(3): 238-249.
گلی، رحیم؛ هدایت، سعیده؛ دهقان، فاطمه؛ حسینی‌شورابه، مریم. (1394). اثربخشی طرحواره درمانی گروهی بر بهزیستی روان‌شناختی و پرخاشگری دانشجویان. مجله سلامت ومراقبت، 3، 270-258.
گیلبرت، پائول. (1395). درمان متمرکز برشفقت. ترجمه: مریم اثباتی. تهران: انتشارات ابن سینا.
مصطفائی، علی؛ زارع، حسین. (1398). پیش‌بینی رویکردهای یادگیری براساس هیجانات پیشرفت و باورهای خودکارآمدی تحصیلی دانش‌آموزان متوسطه دوم. فصلنامه علمی-پژوهشی، پژوهش در یادگیری آموزشگاهی و مجازی، 7(2)، 35-42.
نیکبخت، الهام؛ عبدخدائی، محمدسعید؛ حسن‌آبادی، حسین. (1393). اثربخشی واقعیت درمانی گروهی بر افزایش تحصیلی و کاهش اهمال‌کاری تحصیلی دانش‌آموزان، مجلۀ پژوهش‌های روان‌شناسی بالینی ومشاوره، 3(2)، 81-94.
Reffrences:
Berger, K. (2006). The developmenting childhood and adolescence,Seventh Edition USA: Worth publisher.
Darling-Hammond, L., Flook, L., Cook-Harvey, Ch., Barron, B. & Osher, D. (2019). Implications for educational practice of the science of learning and development, Applied Developmental Science, DOI: 10.1080/10888691.2018.1537791
Hoffman, S.G. Kashdan. (2010). The effective style questionnaire: Development and Psychometric properties. Journal of psychopathology and Behavioral Assessment, 32(2), 255-63.
Naismith, L. (2016). Compassion focused therapy techniques for anger aggression and personality disorder. Doctoral Thesis (volume1) University College London.
Wibroski, C. R., Mattews, W. K., Kitsantas, A. (2016). The role of a skill leaning support program on First-Generation college student self-regulation, Journal of Research theory practice, ?.
Zandi, A. Moradi, O. (2016). The effectiveness of cognitive-behavioral group therapy on reducing procrastination and academic achievement in secondary school students first city saghez. International journal of philosophy and social-psychological sciences. Science Arena publication, 2(1), 29-35.
Zuffiano, A., Alessandri, G., Gerbino, M., Kanacri, B. P. L.,  DiGiunta, L., Millioni, M. & Capara, G. V. (2013). Academic achievement: the unique contribution of self – efficacy beliefs in self-regulated learning beyond intelligence personality traits and self-esteem. Journal of Learning and individual Differences, 23, 158-162.
 
فصلنامه علمی پژوهش در یادگیری آموزشگاهی و مجازی
دوره 7، شماره 2 - شماره پیاپی 26
آذر 1398
صفحه 77-87
فایل ها
هم رسانی
ارجاع به این مقاله
آمار