با همکاری مشترک دانشگاه پیام نور و انجمن روانشناسی تربیتی ایران

نوع مقاله : پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیار، مدیریت دولتی، دانشگاه پیام نور

2 دانشیار، اقتصاد، دانشگاه پیام نور

3 کارشناس ارشد، مدیریت اجرایی، دانشگاه پیام نور

چکیده

تحول و تکامل فناوری اطلاعات، همه بخش‌های جامعه، از جمله حوزۀ آموزش را تحت تأثیر قرار داده است. هدف این پژوهش، ارزیابی کارآمدی روش یادگیری الکترونیکی به عنوان یکی از روش‌های نوین یادگیری در نظام آموزش منابع انسانی سازمان‌ها است. روش تحقیق مورد استفاده، توصیفی از نوع پیمایشی و به لحاظ هدف کاربردی است. جامعۀ مورد مطالعه، دانشجویان کارشناسی ارشد استفاده کننده از شیوۀ یادگیری الکترونیکی ارایه شده از سوی دانشگاه پیام نور استان مرکزی هستند که تعداد آنها چهارصد نفر است. حجم نمونه، با استفاده از جدول مورگانتعداد 196 نفر برآورد شد که به روش تصادفی ساده انتخاب شده‌اند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسش‌نامۀ محقق ساختۀ 38 سوالی بسته پاسخ پنج گزینه‌ای با هشت متغیر استفاده شده است. پایایی پرسش‌نامه براساس ضریب آلفای کرونباخ 92/0 برآورد گردید و روایی آن مورد تایید متخصصان مربوط قرار گرفت. در این پژوهش با توجه به نرمال بودن توزیع متغیرها، از آزمون تی تک متغیری برای هر آیتم استفاده شده است. یافته‌ها و نتایج پژوهش نشانگر آن است که کاربران سامانۀ یادگیری الکترونیکی، دارای دسترسی مطلوب، پشتیبانی خوب و ارائه درس مناسب هستند. آزمون رتبه‌بندی فریدمن حاکی از آن است که از بین عوامل فوق متغیر دسترسی از وضعیت بهتری برخوردار است. از سوی دیگر، از نظر آزمون و ارزشیابی، تمرین‌ها و تکالیف، منابع اطلاعاتی، محتوای الکترونیکی و واسط کاربری از وضعیت مناسبی برخوردار نیستندکه با توجه به آزمون رتبه‌بندی، در این میان متغیر تمرین‌ها و تکالیف وضعیت نامناسب‌تری دارد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Evaluating the Effectiveness of E-Learning Method in Human Resource Education (Case Study of Markazi Province PNU)

نویسندگان [English]

  • Mojtaba Rafiei 1
  • Hadi Ghaffari 2
  • Meysam Khorami 3

چکیده [English]

 
The aim of this study is to evaluate the effectiveness of e-learning methods from the perspective of students in the Markazi Province PNU. The used research method is descriptive survey. The study population is 400 postgraduate students those used e-learning methods which provided byPNU of Markazi Province. The sample size was estimated, by using Morgan table, 196 individuals who have been randomly selected.To collect data, multiple-choice questionnaire with 38 questions was used including eight variables. Reliability, based on Cronbach's alpha coefficient was 0.92, and its validity was confirmed by experts. In this study, based on the normal distribution of variables, univariate t-test is used for each item and interpreted. The results showed that users of e-learning system have desirable access, appropriate support as well as appropriate offering lessons. Also, we came to the conclusion that from the view points of test and evaluations, exercises and assignments, information resources, electronic contents and user interface, users of e-learning system have not a good and desirable situation.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Effectiveness
  • E-Learning
  • Human Resources Education
  • Markazi Province PNU
امان‎زاده، آمنه و نعمان اف، منصور (1394). بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر وب، رایانه و یادگیری سیار بر مهارت تفکر انتقادی و تفکر خلاق دانشجویان دانشگاه‏های استان مازندران، فصلنامۀ پژوهش در یادگیری آموزشگاهی و مجازی، سال سوم، شماره 9، تابستان 1394، صفحات 68-57.
بابایی، محمود (1389). مقدمه‌ای بر یادگیری الکترونیکی. تهران: پژوهشگاه علوم و فناوری اطلاعات ایران.
بروور، ای. ربلیو و دوژونج، ژ. اُ و استوت، و. ژ (1382). به سوی یادگیری برخط (الکترونیکی)، گذار از تدریس سنتی و راهبردهای ارتباطی آن. (ترجمۀ فریده مشایخ و عباس بازرگان)، تهران: انتشارات آگاه.
بنی سی، پریناز؛ ملائیان، صدیقه و پیکری‌فر، فاطمه (1388). سازمان و مدیریت آموزش مجازی، اولین کنفرانس دانشجویی آموزش الکترونیکی. تهران، دانشگاه علم و صنعت ایران.
حسن‌زاده، علیرضا و کنعانی، فاطمه (1389). ارایۀ چارچوبی برای عوامل مؤثر در سنجش موفقیت سیستم‌های یادگیری الکترونیکی. پنجمین کنفرانس ملی و دومین کنفرانس بین‌المللی یادگیری و آموزش الکترونیکی، تهران.
حمیدیان، امیرحسین؛ عباس‌پور، محمدرضا و سپهری، محمدمهدی (1385). طرح مطالعاتی ارایه چهارچوب استاندارد برای تولید و ارایۀ درس الکترونیکی برای دانشگاه‌های کشور. دفتر منطقه‌ای یونسکو در تهران.
حمیدیان، امیرحسین؛ مرتضوی، محمدرضا و عباس‌پور، محمدرضا (1384). طرح مطالعاتی طراحی روش ارزیابی و کنترل کیفیت تولید و ارایۀ دروس الکترونیکی برای دانشگاه‌های کشور. مرکز آموزش‌های الکترونیکی دانشگاه تهران.
خان، بدرول (1390). مدیریت یادگیری الکترونیکی. (ترجمۀ بابک عبدحق، عماد قائنی). تهران: انتشارات سازمان مدیریت صنعتی.
ربیعی، مهدی (1388). بررسی اثربخشی دورۀ آموزش مجازی از دیدگاه استادان و دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد در سال 88. پایان‌نامۀ کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی، دانشگاه شهید بهشتی.
رستگارپور، حسن و گرجی‌زاده، سحر (1390). ارزیابی کارآمدی دوره‌های یادگیری الکترونیکی در دانشگاه تربیت مدرس از دیدگاه کاربران. پایان‌نامۀ کارشناسی ارشد تکنولوژی آموزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب.
زارعی زوارکی، اسماعیل (1387). سنجش و ارزشیابی آموزش الکترونیکی. سومین کنفرانس آموزش الکترونیکی، تهران.
زندی، بهمن؛ گرامی طیبی، مرضیه؛ روشن، بلقیس؛ و کاکوجویباری، علی‌اصغر (1394). بررسی سرعت و درک خواندن در متون چاپی و الکترونیکی، فصلنامۀ پژوهش در یادگیری آموزشگاهی و مجازی، سال سوم، شماره 11، زمستان 1394، صفحات 40-25.
سعید، نسیم و عظیمی همت، منیره (1395). طراحی یک سیستم خبره فازی جهت سنجش میزان رضایتمندی یادگیرنده الکترونیکی، فصلنامۀ پژوهش در یادگیری آموزشگاهی و مجازی، سال چهارم، شماره 15، زمستان 1395، صفحات 92-79.
سیروس‌بخت، ساناز (1390). ارزیابی مدل یادگیری الکترونیکی و تأثیر آن بر رضایت‌مندی یادگیرندگان در دانشگاه‌های مجازی تهران. پایان‌نامۀ کارشناسی ارشد EMBA، دانشگاه پیام نور مرکز کرج.
علوی، سیده شهره و شریعتی، محمد (1389). رضایت کارکنان دانشگاه علوم پزشکی تهران از دوره‌های آموزش ضمن خدمت الکترونیکی. مجلۀ ایرانی آموزش در علوم پزشکی، شماره 27، 210-200.
فرهادی، ربابه (1384). آموزش الکترونیکی پارادایم جدید در عصر اطلاعات. مجلۀ علوم و فناوری اطلاعات، دوره 21، شماره 1، 66-49.
فضلی، حسین (1391). بررسی تأثیر دوره‌های آموزشی فن‌آوری اطلاعات بر بهبود عملکرد کارکنان ستادی دانشگاه علوم پزشکی مازندران. دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری.
قربانی‌زاده، وجه‌الله؛ ‌نانگیر، سیدطه حسن؛ رودساز، حبیب (1392). فراتحلیل عوامل مؤثر بر پذیرش فناوری‌ اطلاعات در ایران. فصلنامۀ مدرس علوم انسانی (پژوهش‌های مدیریت در ایران)، شماره 196، 180-177.
کاظم‌پور، اسماعیل؛ غفاری، خلیل و هدایتی، فرشته (1390). طراحی برنامۀ درسی فاوا و بررسی اثربخشی آن بر عملکرد دانش‌آموزان دوره متوسطه. فصلنامۀ فن‌آوری اطلاعات و ارتباطات در علوم تربیتی، 1(3)، 66-43.
کریمی، احمدرضا (1385). ارزیابی و تحلیل کیفی ظرفیت‌های یادگیری الکترونیکی در نظام آموزش عالی ایران. تهران: دانشگاه تربیت مدرس، پایان‌نامه کارشناسی ارشد ترویج و آموزش کشاورزی.
همتی، فاطمه (1394). آموزش رو در رو در مقابل آموزش الکترونیکی: تحقیق درباره عملکرد دانشجویان کارشناسی ارشد آموزش رو در رو و آموزش الکترونیکی رشته آموزش زبان انگلیسی در دانشگاه پیام نور، فصلنامۀ پژوهش در یادگیری آموزشگاهی و مجازی، سال سوم، شماره 11، زمستان 1394، صفحات 58-49.
یزدانی، فریدون؛ ابراهیم‌زاده، عیسی؛ زندی، بهمن؛ علی‌پور، احمد و زارع، حسین (1389). ارزشیابی میزان اثربخشی نظام یادگیری الکترونیکی دانشکدۀ مجازی علوم حدیث. فصلنامۀ علمی پژوهشی اندیشه‌های نوین تربیتی، 6(3)،183-137.
یعقوبی، جعفر؛ ملک محمدی، ایرج؛ ایروانی، هوشنگ و عطاران، محمد (1387). ویژگی‌های مطلوب دانشجویان و اعضای هیئت علمی در یادگیری الکترونیکی در آموزش عالی ایران: دیدگاه دانشجویان دوره‌های مجازی. فصلنامۀ پژوهش و برنامه‌ریزی در آموزش عالی، شماره 47، 173-159.
 
 
 
Alfervic, Niksa, cukusic, Maja, Granic, Andrina, Garaca, zeljko. (2010). E-learning process management and the e-learning performance. Computers & Education, vol. 55, pp. 554-565.
Anderson, T. (2004). “Theory and Practice of Online Learning”. Athabasca University.
Cerf, V. & Schutz, C. (2002). Tehching in 2025: Education and Technology transformed. In Evans D. L., Bond P. j., & Mehlman B. P. Visions 2020. Transforming education and training through advanced technologies. USA: Technology Administration Publications, U.S. Retrieved from http://-www.ait.org.tw/infousa/enus/education/overview/docs /2020 visions.pdf
Choi, H. (2003). “A Problem-Based Learning Trail on the Internet Involving Undergraduate Nursing Students”. Nurs Education , 42(8), 359- 363.
Hong, K.S. (2002). “Relationships between Student,s and Instructional Variables with Satisfaction and Learning from a Web-Based Course”. Internet and Higher Education, 5, 267-281.
Jefferson, R.N. & Arnold, L.W. (2009). “Effects of Virtual Education on Academic Culture Perceived Advantages”. US-China Education Review, Volume 6, No.3 (Serial No.52), 61-66.
Kimberly, A. Jentsch-smith, Shannon, A. Scielzo, Charyls. Yarbrough, Patrich, J. Rosopa. (2008). “A Comparision of Face-to-Face and Electronic Peer-Mentoring: Interactions with Mentor Gender”. Journal of vocational Behavior, vol 72, Issue 2, pp 193-206.
King, R.B.; McInerney, D.M. & Watkins, D.A. (2012). “How you Think about your Intelligence determines how you feel in school: The Role of Theories of Intelligence on Academic Emotions”. Learning and Individual Differences, 22, 814–819.
Limb, M. (2004). “Digital Dilemmas and Solutions”. Oxford Chandos Publishing in The United States. Retrieved from http://sloanconsortium.org/publications/survey /going_distance_2011.
Linnenbrink-Garcia, L. & Pekrun, R. (2011). “Students' Emotions and Academic Engag-Ement: Introduction to the Special Issue”. Contemporary Educational Psychology, 36,1–3.
Maier, Brigitte, paechter, Manuela, Macher, Daniel (2010). Student,s Expectations of, and Experiences in E-Learning: Their Relation to Learning a Chievements and Course Satisfaction. Computers & Education. vol. 54, pp. 222-229.
Sherry, L. (1996). “Issues in distance learning”. International journal of Educational Telecomunications, vol. 1, no. 4, 337-365.
The Ninth Annual Survey. (2011). “Going the Distance: Online Education in The United States”. Retrieved from http://sloancon-sortium.org/publications/survey/going_distance_2011.
Woodill, G. (2004). “Where is the Learning in e-Learning? Acritical Analysis of the e-Learning Indystry. Retrieved from www.operitel.com.