حمیدرضا سجادی منزه؛ علیرضا پیرخائفی
دوره 4، شماره 16 ، اردیبهشت 1396، ، صفحه 39-48
چکیده
پژوهش با هدف بررسی اثر بخشی الگوی خلاقیت درمانی بر ارتقای انگیزه و عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان دبیرستانی انجام شد. روش پژوهش، شبه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. نمونۀ پژوهش شامل دانش‌آموزان پسر مقطع اول دبیرستان شهر تهران بود که در سال تحصیلی 93/92 مشغول به تحصیل بودند. در این پژوهش سی دانش‌آموز که پایین‌ترین ...
بیشتر
پژوهش با هدف بررسی اثر بخشی الگوی خلاقیت درمانی بر ارتقای انگیزه و عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان دبیرستانی انجام شد. روش پژوهش، شبه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. نمونۀ پژوهش شامل دانش‌آموزان پسر مقطع اول دبیرستان شهر تهران بود که در سال تحصیلی 93/92 مشغول به تحصیل بودند. در این پژوهش سی دانش‌آموز که پایین‌ترین عملکرد تحصیلی را در نیمسال اول تحصیلی داشتند (معدل 12.20 الی 15.90) به شکل تصادفی انتخاب و به دو گروه پانزده نفره (آزمایش وکنترل) تخصیص داده شدند. برای اندازهگیری انگیزش تحصیلی از پرسشنامه هارتر استفاده شد. برای گروه آزمایش یک دوره خلاقیت درمانی ده جلسهای به مدت بیست ساعت برگزار شد. تحلیلهای کواریانس نشان داد که بین گروه آزمایش و کنترل در انگیزه درونی تفاوت معناداری وجود دارد. بین گروه آزمایش وکنترل در عملکرد تحصیلی نیز تفاوت معناداری دیده شد. نتایج پژوهش نشان داد که الگوی بالینی خلاقیت درمانی توانسته است افزایش معناداری را در انگیزش درونی و عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان گروه آزمایش نسبت به کنترل به وجود آورد.
