با همکاری مشترک دانشگاه پیام نور و انجمن روانشناسی تربیتی ایران

شناسنامه علمی شماره

نویسنده

کارشناس ارشد آموزش زبان انگلیسی

چکیده

هدف پژوهش حاضر، تعیین رابطه خودکارآمدی تحصیلی و پیشرفت تحصیلی با تأکید برنقش واسطه ای متغیر های درگیری شناختی، درگیری انگیزشی و رفتاری دانشجویان زبان انگلیسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بندرعباس می باشد. برای این منظور با استفاده از فرمول کرجسی و مورگان و به روش تصادفی ساده، تعداد 230 از دانشجویان انتخاب شدند. پس از تحلیل پرسشنامه ، نتایج نشان داد که مدل با داده های این پژوهش، برازش مناسبی دارد و تأثیر مستقیم خودکارآمدی تحصیلی، درگیری عاطفی، درگیری شناختی و درگیری رفتاری بر پیشرفت تحصیلی تأیید شد. متغیر درگیری شناختی، نسبت به سایر متغیرهای بررسی شده در مدل، بیشترین اثر مستقیم را بر پیشـرفت تحـصیلی دارد. همچـنبن متغیر خـودکـارآمدی
 
 
تحصیلی علاوه بر اثر مستقیم، از طریق متغیرهای واسطه ای درگیری عاطفی، درگیری شناختی و درگیری رفتاری، بر پیشرفت تحصیلی اثر غیر  مستقیم دارد.
       علاوه این نتایج نشان داد که، ضرایب مسیر در مدل دانشجویان دختر (خودکارآمدی تحصیلی، درگیری شناختی، انگیزشی و رفتاری با پیشرفت تحصیلی)؛ از لحاظ آماری معنادارتر از ضرایب مسیر مدل دانشجویان پسر است اما در سایر ضرایب مسیر بین مدل دانشجویان زبان انگلیسی دختر و پسر ، تفاوت معنی­داری مشاهده نشد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Presenting the Prediction Model of Academic Achievement with Emphasizing the Mediate Role of Cognitive, Motivational and Behavioral Engagement

نویسنده [English]

  • somayeh davodi

چکیده [English]

The objective of this study was determining the relationship between academic self-efficacy and academic achievement emphasizing the mediator role of cognitive, motivational and behavioral engagement of students in Islamic Azad University - Bandar Abbas branch. For this purpose, Krejcie and Morgan (1970)’s formula used, and 230 students selected usind simple random sampling. After analyzing the collected questionnaires, results indicated that research model has a good fitness and the direct effects of academic self-efficacy, cognitive, motivational and behavioral engagement on academic achievement were significant.
Compared to other variables, cognitive engagement exerted the most significant effect on academic achievement.
 
Academic self-efficacy had a direct effect on academic achievement and also exerted an indirect effect on academic achievement through cognitive, motivational and behavioral engagement. Results also indicated that path coefficients in girl`s model (academic self-efficacy, cognitive, motivational and behavioral engagement and academic achievement) are more significant than those of boy`s model but, there was no significant difference between all the other path coefficients.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Academic self-efficacy
  • Cognitive engagement
  • Motivational engagement
  • Behavioral engagement
  • Academic Achievement