نوع مقاله : پژوهشی

نویسندگان

• بهروز فروغی پردنجانی ¹
• علی اکبر شریفی ²

¹ کارشناسی ارشد، روان‌شناسی، دانشگاه شهید بهشتی

² استادیار، گروه روان‌شناسی، دانشگاه پیام نور

چکیده

هدف از پژوهش حاضر تبیین ارتباط خود ناهمخوانی و تاب‌آوری تحصیلی با اهمال‌کاری تحصیلی در دانشجویان بود. روش تحقیق، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعة آماری پژوهش حاضر شامل همة دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد بود که به روش نمونه‌گیری، خوشه‌ای 242 دانشجو از میان آن‌ها انتخاب شد. برای گردآوری داده‌ها از پرسش‌نامة خود ناهمخوانی هیگینز (1987)، پرسش‌نامة تاب‌آوری تحصیلی ساموئلز (2004) و پرسش‌نامة اهمال‌کاری تحصیلی سواری (1390) استفاده شد. برای تحلیل داده‌ها از روش ضریب همبستگی و رگرسیون چندگانه به شیوه گام به گام استفاده گردید. نتایج حاکی از همبستگی مثبت و معنادار خود ناهمخوانی واقعی-بایدی (r=0.36) و واقعی-ایده‌آل (r=0.39) با اهمال‌کاری تحصیلی و نداشتن همبستگی معنادار تاب‌آوری تحصیلی با اهمال‌کاری تحصیلی بود. افزون بر این، تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که از میان متغیرهای پیش‌بین، فاصله خود واقعی-ایده‌آل توانست بیش از 15 درصد از واریانس اهمال‌کاری تحصیلی را پیش‌بینی کند. افراد خود ناهمخوان احتمال اهمال‌کاری بیشتری دارند. همچنین، فاصله بین خودِ واقعی و خودِ ایده‌آل قویترین پیش‌بینی‌کنندة اهمال‌کاری است؛ بنابراین دانشجویانی که بین خودِ واقعی و ایده‌آل شان اختلاف زیادی تجربه می‌کنند، بیشتر از افرادی که بین خودِ واقعی و خودِ بایدی شان تفاوت تجربه می‌کنند، اهمال‌کاری می‌کنند.

کلیدواژه‌ها

• اهمال‌کاری تحصیلی
• خود ناهمخوانی
• تاب‌آوری تحصیلی

20.1001.1.23456523.1399.8.2.6.8

عنوان مقاله [English]

Predicting Academic Procrastination on the basis of the Components of Self-Discrepancies and Academic Resilience

نویسندگان [English]

• Behroz Foroghi Pordanjani ¹
• Aliakbar Sharifi ²

¹ M.A., Psychology,, Shahid Beheshti University

² Assistant Professor, Department of Psychology, Payame Noor University

چکیده [English]

The aim of the current study was explaining the relationship of self-discrepancy and academic resilience with academic procrastination in students. The research method was descriptive-correlational. The statistical population of the present study included all students of Shahrekord University of Medical Sciences, from which 242 students were selected by cluster sampling. Higgins` scale of self-discrepancies (1987), samuels` academic resilience questionnaire (2004), and sevari` academic procrastination questionnaire (2012) were used for collecting the data. For data analysis, Pearson correlation quotient and Stepwise multiple regression were used. The results showed a positive and significant correlation between ought-actual (r = 0.36) and actual -ideal (r = 0.39) with academic procrastination but not between resilience and academic procrastination.In addition, stepwise regression analysis showed that among the predictor variables, the actual-ideal self-discrepancy could predict more than 15% of the variance of academic procrastination. People with self-discrepancy are more likely to be procrastinating. Ideal-actual self-discrepancy is also the strongest predictor of procrastination. Thus, students who experience a great deal of difference between their actual and ideal self are more procrastinating than those who experience a difference between their actual and ought self.

کلیدواژه‌ها [English]

• Academic Procrastination
• Self-Discrepancy
• Academic Resilience