با همکاری مشترک دانشگاه پیام نور و انجمن روانشناسی تربیتی ایران

نوع مقاله : پژوهشی

نویسندگان

1 گروه علوم تربیتی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

2 گروه علوم تربیتی، دانشگاه کردستان

چکیده

هدف از این پژوهش، شناسایی، تحلیل و اولویت‌بندی شاخص‌‌های مؤثر بر کیفیت آموزش از دور: مورد دانشگاه پیام نور بود که با رویکرد آمیخته اکتشافی (کیفی و کمی) انجام گرفت. مشارکت کنندگان این پژوهش در بخش کیفی 15 نفر از استادان و دانش آموختگان آموزش از دور بودند که به صورتی هدفمند انتخاب و با آنها مصاحبه گردید. در بخش کمی مطالعه نیز جامعه آماری هدف (مدیران، برنامه‌ریزان و کارشناسان سازمان مرکزی دانشگاه پیام نور) بودند که 215 نفر از آنان به صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و از آنها خواسته شده تا پرسش‌نامه پژوهش را تکمیل کنند. این پرسش‌نامه‌ مشتمل بر 52 شاخص بود که روایی محتوای آن با استناد به نظر متخصصان و پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ 89 /0 ارزیابی و مورد تأیید واقع شد. برای تحلیل داده‌‌های بخش کیفی از کدگذاری‌‌های باز و محوری بهره گرفته شد و برای تجزیه و تحلیل داده‌‌های کمی حاصل از پرسش‌نامه نیز علاوه بر شاخص‌‌های گرایش مرکزی از تحلیل عاملی تأییدی استفاده گردید. نتایج این مطالعه نشان داد که مدل جامع کیفیت در نظام آموزش از دور دارای 7 بعد سازمان یاددهنده؛ یاددهنده؛ یادگیرنده؛ مبانی پداگوژی، تئوری و نسل‌‌‌های فناوری؛ مواد و محتوای آموزشی؛ روش‌ها و رویکرد‌های آموزشی؛ و زمان و مکان آموزشی با 52 شاخص مرتبط است که بر اساس آنها راهبردهایی برای ارتقای کیفیت آموزشی نظام آموزش از دور پیشنهاد شده است.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Identification, Analysis and Prioritization of Success Indicators on Quality in Distance Education System: The Case of Payame Noor University

نویسندگان [English]

  • Anvar Shahmohammadi 1
  • Nematollah Azizi 2

1 Department of Education, Payame Noor University, Tehran, Iran

2 Department of Education, University of Kurdistan

چکیده [English]

The purpose of this study was to identify, analyze and prioritize indicators affecting the quality of distance education: the case of Payame Noor University. In terms of purpose, this research is an applied research that was conducted with a mixed exploratory approach (qualitative and quantitative). The participants of this study in the qualitative section were 15 professors and graduates of distance education who were purposefully selected and interviewed. In the quantitative part of the study, the target statistical population (managers, planners and experts of the central organization of Payame Noor University) were 215 of them selected by available sampling and asked to complete the research questionnaire. This questionnaire consisted of 52 indicators whose content validity was evaluated and confirmed based on experts' opinions and its reliability was evaluated using Cronbach's alpha coefficient of 0.89. To analyze the data of the qualitative part, open and axial coding were used and to analyze the quantitative data obtained from the questionnaire, in addition to the central tendency indicators, confirmatory factor analysis was used. The results of this study showed that the comprehensive model of quality in the distance education system has 7 dimensions of Teaching Organization; Teacher; Learner; Fundamentals of Pedagogy, Theory and Generations of Technology; Educational Materials and Content; Teaching methods and approaches; And the time and place of education is related to 52 indicators that based on them, strategies have been proposed to improve the educational quality of the distance education system

کلیدواژه‌ها [English]

  • Identify
  • Distance Education System
  • Teaching Organ-ization
  • Teacher
  • Learner
اناری نژاد، عباس؛ محمدی، مهدی (1393). ارائه شاخص‌‌های عملی ارزشیابی آموزش الکترونیکی در آموزش عالی ایران. مجله دانشگاهی یادگیری الکترونیکی، دوره 5، شماره 1. تهران، 25-11.
آراسته، حمید رضا و همکاران (1398). ارائه الگوی دانشگاه دیجیتالی. فصلنامه علمی پژوهشی آموزش عالی ایران، 11(4)، 1-36.
براری، نوری و همکاران (1398). ارزشیابی از اهداف سطوح عالی یادگیری در محیط‌‌های یادگیری الکترونیکی (استانداردها و شاخص‌ها). نشریه علمی آموزش و ارزشیابی. (12)45، 132-111.
دلیلی صالح، ملیحه، حسن نژاد، فهیمه و تبرائی، یاسر (1397). «بررسی آمادگی یادگیری الکترونیکی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی سبزوار در سال 1393-94». مجله دانشگاه علوم پژشکی سبزوار. دوره 25، شماره 3، 440-429.
زمانی، اصغر (1396). شناسایی، تحلیل و اولویت بندی عوامل موثر برکیفیت آموزش در آموزش عالی. فصلنامة نوآوری و ارزش‌آفرینی. (6)11، 35-23.
شاهمحمدی، انور و همکاران (1398). طراحی و اعتبار یابی مدل ارزیابی در نظام آموزش از دور (مورد: دانشگاه پیام نور). مجله آموزش عالی ایران، 11(1)، 125-99.
صادقی تبار، پروین و شریعتمداری، مهدی (1399). طراحی و اعتباریابی الگوی آموزش مداوم جامعه پزشکی مبتنی بر یادگیری ترکیبی. فصلنامه علمی پژوهش در یادگیری آموزشگاهی و مجازی. 9(1)، 97-79.
صالحی عمران، ابراهیم و سالاری، ضیاءالدین (1391). یادگیری ترکیبی؛ رویکردی نوین در توسعه آموزش و فرایند یادهی- یادگیری. دوماهنامه علمی پژوهشی راهبردهای آموزش در علوم پزشکی. 5(1)، 75-69.
صالحی، پژمان؛ فیض اللهی، سیف االه و خوشگفتار مقدم، علی اکبر (1398). تبیین عوامل کلیدی توفیق تضمین کیفیت یادگیری الکترونیکی (مطالعه موردی: دانشگاه آزاد اسلامی). فصلنامه فناوری اطلاعات و ارتباطات در علوم تربیتی. 9 (4)، 83-93.
عباسی، کسانی، حامد، شمس مورکانی، غلامرضا (1397). «ستنزپژوهی عوامل کلیدی موفقیت یادگیری الکترونیکی: ارائه یک الگو». مجله علمی پژوهشی فناوری آموزشی. جلد 13، شماره 2، 146- 133.
عطایی، مصطفی؛ صفاریان همدانی، سعید، ضمامنی، فرشیده (1398). ارائه مدل تدریس موثر در برنامه‌‌های آموزش مداوم پزشکی. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 29(176)، 207-202.
کاظمی قره چه، مهوش و امین خدقی، مقصود (1393). ارزشیابی کیفیت محتوای الکترونیکی از منظر دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مشهد. فصلنامه فناوری اطلاعات و ارتباطات در علوم تربیتی. 4(4)، 93-75.
ملک زاده، سمنبر و همکاران(1398). طراحی مدل ارتقاء برند آموزشی دانشگاه پیام نور. فصلنامه علمی پژوهشی پژوهش در یادگیری آموزشگاهی و مجازی. 6(4)، 74-61.
میرغفوری، سید حبیب الله و همکاران. (1395). شناسایی و رتبه بندی عوامل مؤثر بر بهبود کیفیت خدمات آموزشی با استفاده از رویکرد تلفیقی ویکور فازی و مدل‌سازی ساختاری تفسیری (ISM). نشریه علمی-پژوهشی آموزش و ارزشیابی. 9 (34)، 13-33.
ناظری، نجمه، دری، سارا و آتشی، علیرضا (1396). «بررسی عوامل موثر بر یادگیری الکترونیکی در رشته‌‌های علوم پزشکی». مجله انفورماتیک سلامت و زیست پزشکی مرکز تحقیقات انفورماتیک پزشکی، 4(2)، 107-98.
نجفی، حسن؛ سبحانی نژاد، مهدی؛ جفری هرندی، رضا (1394). ارزیابی کیفیت برنامه‌‌های آموزشی دانشگاه پیام نور قم بر اساس الگوی (NADE- TDEC). فصلنامه مطالعات اندازه‌گیری و ارزشیابی آموزشی، سال پنجم شماره 10، 107- 89.
نورانی، خدیجه و همکاران (1396). «ویژگی‌‌های فرهنگی یادگیرنده ایرانی در نظام الکترونیکی». فصلنامه علمی – پژوهشی پژوهش در یادگیری آموزشگاهی و مجازی، سال پنجم، شماره اول (پیاپی 17)، 98- 85.
 
 
Ambar. K. & Oetoyo. F. (2018). «Successful Students in an Open and Distance Learning System». Turkish Online Journal of Distance Education-TOJDE. 19 (2): 189-200.
Azizi, N. (2015). People Skill Employment Towards Sustainable Employment: An Integrated and Community-oriented TVET Framework for Rural Areas in Iran. In M. Gessler and L. Freund (eds.) Crossing Boundaries in Vocational Education and Training: Innovative Concepts for the 21th Century. Bremen: University of Bremen, ITB. ISBN: 1861-6828
Bratkevich, V. (2020). E-Learning Education Systems Efficiency Rating Model. Science Rise. 1 (66): 56–65.
Casanova, D., and Moreira, A. (2017). A Model for Discussing the Quality of Technology-Enhanced Learning in Blended Learning Programmes. International Journal of Mobile and Blended Learning. 9 (4):1-20.
Climent, A., and Cabrillana, A. (2012). The role of educational quality and quantity in the process of economic development. Journal of Economics of Education Review. 31: 391-409.
Dorobat, Iuliana. (2014). Models for Measuring E-Learning Success in Universities: A Literature Review. Informatica Economică. 18 (3): 77-89.
Fazelina, s. H, Nick, Y,. (2016). Service Quality in Distance Education using the Gronroos Model. The Social Scinces. 11(6): 7199-7205.
Mitra Debnath, R., & Shankar, R. (2012). Improving service quality in technical education: use of interpretive structural modeling. Quality Assurance in Education. 20(4), 387-407.
Naveed, Q. N., Muhammad, A., Sanober, S., Qureshi, M. R. N., & Shah, A. (2017). A mixed method study for investigating critical success factors (CSFs) of e-learning in Saudi Arabian universities. 8(5): 171–178.
PWC. (2018). The 2018 Digital University: Staying Relevant in the Digital Age. www.pwc.co.uk/2018university.
Shahmohammadi, A., Taghipour, A., Azizi, N., and Ebrahimzadeh, I. (2018). A Critical Reflection of the Appraisal Indicators of Distance Education Systems: A Meta-Synthesis. Interdisciplinary Journal of Virtual Learning in Medical Sciences. 9 (2): 1-9.
Singh, B. & Mishra, P. (2016). Quality Assurance in Distance Education. Journal of Applied Research in Open and Distance Education. Vol. 24, No. 1: 85-92.
Wang, Y., Han, X., & Yang, J. (2015). Revisiting the blended learning literature: Using a complex adaptive systems framework. Journal of Educational Technology & Society. 18(2), 380-393.
Yengin, D. (2011). E-learning success model for instructors’ satisfactions in perspective of interaction and usability outcomes. Procedia Computer Science, 3, 1396-1403.