فصلنامه علمی پژوهش در یادگیری آموزشگاهی و مجازی

با همکاری مشترک دانشگاه پیام نور و انجمن روانشناسی تربیتی ایران

شماره جاری

بر اساس شماره‌های نشریه

بر اساس نویسندگان

بر اساس موضوعات

نمایه نویسندگان

نمایه کلیدواژه ها

درباره نشریه

اهداف و چشم انداز

اعضای هیات تحریریه

اصول اخلاقی انتشار مقاله

بانک ها و نمایه نامه ها

پرسش‌های متداول

فرایند پذیرش مقالات

اطلاعات آماری نشریه

مدل ساختاری خوش‌بینی تحصیلی بر اساس سبک‌های والدگری با نقش میانجی کمال‌گرایی مثبت والدین در دانش‏آموزان متوسطه دوم شهر خرم‌آباد

نوع مقاله : پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

2 دانش آموخته کارشناسی ارشد، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

چکیده

هدف از اجرای پژوهش حاضر بررسی روابط ساختاری بین سبک‌های والدگری و خوش‌بینی تحصیلی با نقش میانجی کمال‌گرایی مثبت والدین بود. طرح پژوهش، توصیفی-همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه دانش‏آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه دوم شهر خرم‌آباد در سال تحصیلی1400 که شامل 19500دانش‌آموز بودند. به روش نمونه‏گیری تصادفی نسبی طبقه‏ای و بر اساس جدول کرجسی-مورگان 377 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسش‌نامه کمال‌گرایی مثبت و منفی (تری شورت و همکاران، 1995)، سبک‏های والدگری آلاباما نسخه کودک (سامانی، 1390) و خوش‌بینی تحصیلی (اسچنن-موران و همکاران، 2013) بود. تحلیل داده‏های پژوهش با استفاده از روش‏های آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندمتغیره و مدل یابی معادلات ساختاری با نرم‏افزارهای SPSS-27 و AMOS-24 انجام شد. بر اساس یافته‌های این مطالعه، مدل پیشنهادی جهت بررسی روابط علی بین متغیرهای پژوهش، از برازش قابل قبولی برخوردار بود. نتایج پژوهش نشان داد که سبک‏های والدگری به‌صورت مستقیم و غیرمستقیم از طریق کمال‌گرایی مثبت والدین با خوش‌بینی تحصیلی رابطه دارد (05/0>P). همچنین نتایج نشان داد که سبک‌های والدگری تأثیر مثبت و معناداری بر خوش‌بینی تحصیلی و کمال‌گرایی مثبت دانش‌آموزان داشته است (05/0>P). تأثیر کمال‌گرایی مثبت بر خوش‌بینی تحصیلی دانش‌آموزان نیز تأیید شد (05/0>P). با توجه یافته‌های این پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که مدل روابط ساختاری بین سبک‌های والدگری و خوش‌بینی تحصیلی با نقش میانجی کمال‌گرایی مثبت والدین از برازش مطلوبی برخوردار است.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The Structural Model of Academic Optimism Based on Parenting Styles with the Mediating Role of Parents' Positive Perfectionism in Secondary School Students of Khorramabad City

نویسندگان [English]

  • Borzoo Amirpour 1
  • Marzieh Mashalpour 1
  • Alireza Karami 2

1 Assistant Professor, Faculty of Educational sciences and Psychology, Payame Noor University, Tehran, Iran

2 MA of general psychology, Faculty of Educational sciences and Psychology, Payame Noor University, Tehran, Iran

چکیده [English]

The purpose of the current research was to investigate the structural relationships between parenting styles and academic optimism with the mediating role of parents' positive perfectionism. The research design is descriptive-correlation and the statistical population includes all the male and female students of the second secondary level of Khorramabad city in the academic year of 1400, which included 19,500 students. Three hundred and seventy seven people were selected using the stratified relative sampling method and based on the Karjesi-Morgan table. The research tools included positive and negative perfectionism questionnaire (Terry Short et al., 1995), Alabama parenting styles child version (Samani, 2010) and academic optimism (Schennen-Moran et al., 2013). Research data analysis was done using descriptive statistics, Pearson correlation coefficient, multivariate regression and structural equation modeling with SPSS-27 and AMOS-24 software. Based on the findings of this study, the proposed model to investigate the causal relationships between research variables had an acceptable fit. The research results showed that parenting styles are directly and indirectly related to academic optimism through parents' positive perfectionism (P<0.05). Also, the results showed that parenting styles had a positive and significant effect on academic optimism and positive perfectionism of students (P<0.05). The effect of positive perfectionism on students' academic optimism was also confirmed (P<0.05). According to the findings of this research, it can be concluded that the model of structural relationships between parenting styles and academic optimism with the mediating role of parents' positive perfectionism has a favorable fit.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Perfectionism
  • Parenting Styles
  • Academic Optimism
  • Students
مراجع
اسلامی چهرزادی، زهرا.، قربانی، مریم و آقایی، اصغر (1392). رابطه بین شیوه‌های فرزندپروری با نظریه ذهن در دانش‌آموزان پایه چهارم و پنجم ابتدایی. دوفصلنامه شناخت اجتماعی، 2(3)، 43-34.
انصار الحسینی، هادی و عابدی، محمدرضا و نیلوفرشان، پریسا (1399). بررسی تأثیر مشاوره انطباق‏پذیری شغلی بر اشتیاق تحصیلی و عملکرد تحصیلی در دانش‏آموزان. فصلنامه علمی پژوهش‏های مشاوره انجمن مشاوره ایران، 19(75)، 113-88.
حاج خدادادی، داود.، اعتمادی، عذرا.، عابدی، محمدرضا و جزایری، رضوان السادات (1400). اثربخشی برنامه فرزندپروری مثبت بر والدگری مؤثر و کیفیت رابطه والدفرزندی در مادران دارای نوجوان. مجله علوم روان‌شناختی، 20(98)، 197-185.
دانش، عصمت.، شمشیری، مینا.، کاکاوند، علیرضا و سلیمی‌نیا، علیرضا (1392). رابطه بین کمال‌گرایی مادران با خودکارآمدی و خوش‌بینی. مطالعات روان‌شناختی. 9(3)، 151-125.
زارعی، احمد.، دهقانی، مرضیه.، صالحی، کیوان و محمدی پویا، سهراب (1399). شناسایی راهبردهای موجودِ جلب مشارکت والدین در مدارس متوسطه؛ با تأکید بر ابعاد مشارکتی اپستین. نشریه اندیشه‏های نوین تربیتی، 16(4)، 89-57.
سامانی، سیامک (1390). کفایت شاخص‌های روان‌سنجی نسخۀ فارسی فرم کودکان. فصلنامه علمی - پژوهشی روش‌ها و مدل‌های روان‌شناختی، 2(5), 17-29.
سهیلی، منصور.، کاظمی، سلطانعلی.، سهرابی شگفتی، نادره و برزگر، مجید (1399). مدل علی سبک‏های فرزندپروری و عملکرد تحصیلی با نقش واسطه‏گری سرزندگی تحصیلی. مجله دانشگاه علوم پزشکی مشهد، 63(3)، 2483-2472.
طباطبایی، سیدموسی.، خداداد، مرضیه و صادقی‏راد، لیلا (1395). نقش سبک‏های فرزندپروری و کمال‌گرایی والدین در پیش‏بینی اهمالکاری تحصیلی. ششمین کنفرانس بین‏المللی روان‌شناسی و علوم اجتماعی
قدم پور، سمانه.، محمدخانی، شهرام و حسنی، جعفر (1398). نقش تشخیصی ترس از ارزیابی مثبت و منفی، کمال‌گرایی و توجه معطوف به خود در افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی، پرخوری عصبی و افراد بهنجار. مجله روان‌شناسی بالینی، 1(1)، 12-1.
عطادخت، اکبر (1395). نقش کمال گرایی و هوش هیجانی در پیش‌بینی فرسودگی تحصیلی دانش‌آموزان دبیرستانی. فصلنامه روان‌شناسی مدرسه، 5(1)، 80-65.
کاکایی، فهیمه، و احمدی، محمدسعید (1397). رابطه شیوه‏های فرزندپروری با خوش‌بینی، امیدواری و پیشرفت تحصیلی دانش‏آموزان شهر ماهنشان. مجله رویش روان‌شناسی، 7(12)، 398-385.
کریم‌زاده، مهرسا.، خدابخشی کولایی، آناهیتا.، داوودی، حسین و حیدری، حسن (1400). اثربخشی برنامه والدگری مبتنی بر روان‌شناسی مثبت‌گرا بر خودکارآمدی، ناگویی هیجانی و بار روانی مادران کودکان با مشکلات رفتاری. مجله پرستاری کودکان، 7(3)، 11-1.
منوچهری، اعظم.، بهروزی، ناصر.، شهنی‏ییلاق، منیجه و مکتبی، غلامحسین (138). آزمون مدل رابطه کمال‌گرایی مثبت و رویدادهای منفی زندگی با سبک‏های مقابله و بهزیستی روان‏شناختی: نقش واسطه‏ای سرمایه روان‌شناختی، روان‌شناسی تحولی ایران، 15(60)، 434-418.
نظری، محمدعلی.، زمانی اصل، مهدی و احمدی، محمد (1393). تأثیر درماندگی آموخته شده بر سوگیری حافظه آشکار، فصلنامه شناخت اجتماعی، 3(5)، 29-16.
نوروزی، محمد.، پورقاز، عبدالوهاب و مرزیه، افسانه (1399). نقش میانجیگری کمال‌گرایی در رابطه جهت‏گیری هدفی با مسئولیت‏پذیری دانش‏آموزان. مطالعات روان‌شناسی تربیتی، 17(40)، 177-154.
وکیلی، پریوش و آقاحسینی، نسترن (1398). تأثیر آموزش سبک‏های فرزندپروری والدین بر انگیزه پیشرفت و حرمت خود کودکان. دوفصلنامه آسیب‏شناسی، مشاوره و غنی‌سازی خانواده، 5(2)، 22-1
ویسکرمی، حنسعلی.، سبزیان، سعیده.، پیرجاوید، فاطمه و گراوند، هوشنگ (1393). بررسی رابطه بین ادراک از سبک‌های فرزندپروری با راهبردهای یادگیری خودتنظیمی دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد. پژوهش در یادگیری آموزشگاهی و مجازی، 2(5)، 99-81.
 
 
 
Agberotimi, S. F., & Oduaran, C. (2020). Moderating effect of self-esteem on the relationship between optimism and life satisfaction in final year university students. Global Journal of Health Science, 12(3), 12-19.
Anderson, K., Kochan, F., Kensler, L. A., & Reames, E. H. (2018). Academic optimism, enabling structures, and student achievement: Delving into relationships. Journal of school leadership, 28(4), 434-461.
Burcaş, S., & Creţu, R. Z. (2020). Multidimensional perfectionism and test anxiety: A meta-analytic review of two decades of research. Educational Psychology Review, 1-25.
Cenk, D. S., & Demir, A. (2016). The relationship between parenting style, gender and academic achievement with optimism among Turkish adolescents. Current Psychology: A Journal for Diverse Perspectives on Diverse Psychological Issues, 35(4), 720–728. https://doi.org/10.1007/ s12144-015-9375-1
Chang, E., Seong, H., & Lee, S. M. (2020). Exploring the relationship between perfectionism and academic burnout through achievement goals: a mediation model. Asia Pacific Education Review, 21, 409-422.
Chibuike, N. E. (2021). Parenting Styles as a Correlate of academic achievement of primary school pupils in awka south, Nigeria, Educația Plus, 28(1), 30-39.
Ding, X., Zhibing, Z., & Ge, G. (2019, August). The study on the relationship among parenting style, negative perfectionism and academic burnout of college students. In 2019 10th Conference on Information Technology in Medicine and Education, 237-240
Dunn, J. G., Gotwals, J. K., Dunn, J. C., & Lizmore, M. R. (2020). Perfectionism, pre-competitive worry, and optimism in high-performance youth athletes. International Journal of Sport and Exercise Psychology, 18(6), 749-763
Garinger, L. M., Chow, G. M., & Luzzeri, M. (2018). The effect of perceived stress and specialization on the relationship between perfectionism and burnout in collegiate athletes. Anxiety, Stress, & Coping, 31(6), 714-727.
Kline, R. B. (2015). Principles and practice of structural equation modeling (4th Ed.), New York: The Guilford Press.
Kuan, P., & Wang, C. (2021). The Joint Impact of Paternal and Maternal Parenting Styles on Children’s High-School Academic Achievement in Taiwan. Academia Letters, 2-6.
Miegel, F., Moritz, S., Wagener, F., Cludius, B., & Jelinek, L. (2020). Self-esteem mediates the relationship between perfectionism and obsessive-compulsive symptoms. Personality and Individual Differences, 167, 110239.
Miki, T., Fujiwara, T., Yagi, J., Homma, H., Mashiko, H., Nagao, K., & Okuyama, M. (2019). Impact of parenting style on clinically significant behavioral problems among children aged 4-11 years old after disaster: a follow-up study of the Great East Japan Earthquake. Frontiers in Psychiatry, 10, 45.
Ran, H., Fang, D., Donald, A. R., Wang, R., Che, Y., He, X., & Xiao, Y. (2021). Impulsivity mediates the association between parenting styles and self-harm in Chinese adolescents. BMC public health, 21(1), 1-9
Sarra, A., Fontanella, L., & Di Zio, S. (2019). Identifying students at risk of academic failure within the educational data mining framework. Indicators Research, 146(1), 41-60.
Schermelleh-Engel, K., Moosbrugger, H., & Müller, H. (2003). Evaluating the fit of structural equation models: Tests of significance and descriptive goodness-of-fit measures Methods of psychological research online, 8 (2), 23-74.
Shelton, K. K., Frick, P. J., & Wootton, J. (1996). Assessment of parenting practices in families of elementary school-age children. clinical child psychology, 25(3), 317-329.
Stavrulaki, E., Li, M., & Gupta, J. (2021). Perceived parenting styles, academic achievement, and life satisfaction of college students: the mediating role of motivation orientation. European Journal of Psychology of Education, 36(3), 693-717.
Terry-Short, L. A., Owens, R.G., Slade, P. D., & Dewey, M.E. (1995). Positive and negative perfectionism. Personality and Individual Differences, 18(5), 663-668
Thakre, N., & Sebastian, S. (2021). The Role of Perfectionism on Self Regulation and Defensive Pessimism at Workplace. Jour nal of Psychosocial Research, 16(1), 75-84.
Yatuha, V., Nakiziyivu, S., & Nabidde, R. (2021). Parenting styles, academic performance and juvenile delinquency among the adolescents in Kawempe division in Kampa la district (Doctoral dissertation, Makerere University).
 
فصلنامه علمی پژوهش در یادگیری آموزشگاهی و مجازی
دوره 10، شماره 2 - شماره پیاپی 38
آذر 1401
صفحه 9-20
فایل ها
هم رسانی
ارجاع به این مقاله
آمار