علی اکبر شریفی؛ زینب خرمی
چکیده
این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی برنامه فرزندپروری مثبت به مادران بر کارکرد‌های اجرایی و انگیزش تحصیلی کودکان دارای اختلال کم‌توجهی و بیش‌فعالی صورت گرفته است. روش پژوهش نیمه تجربی با پیش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه مادران کودکان دارای اختلال کم‌توجهی و بیش‌فعالی کاشان بود که از میان آنها 32 نفر به شیوه ...
بیشتر
این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی برنامه فرزندپروری مثبت به مادران بر کارکرد‌های اجرایی و انگیزش تحصیلی کودکان دارای اختلال کم‌توجهی و بیش‌فعالی صورت گرفته است. روش پژوهش نیمه تجربی با پیش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه مادران کودکان دارای اختلال کم‌توجهی و بیش‌فعالی کاشان بود که از میان آنها 32 نفر به شیوه در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. از پرسش‌نامه انگیزش تحصیلی هارتر (1981) و سیاهه درجه‌بندی رفتاری کارکرد‌های اجرایی استفاده شد. پس از اجرای پیش‌آزمون، گروه آزمایش به‌صورت مجازی آموزش فرزندپروری مثبت را طی 7 جلسۀ 60 دقیقه‌ای دریافت کرد و گروه گواه هیچ‌گونه آموزشی دریافت نکرد. پس از اتمام جلسات آموزشی، پس‌آزمون اجرا گردید. داده‌ها پس از گردآوری با روش تحلیل کوواریانس و نرم‌افزار SPSS-26 تجزیه‌وتحلیل شدند. نتایج نشان داد که آموزش فرزندپروری مثبت به مادران اثر معناداری بر کارکرد‌های اجرایی و انگیزش تحصیلی (63/71 F= و 01/0 p <) کودکان دارای اختلال کم‌توجهی و بیش‌فعالی اثر دارد. در نتیجه به نظر می‌رسد آموزش فرزندپروری مثبت به مادران موجب بهبود کارکرد‌های اجرایی و انگیزش تحصیلی کودکان دارای اختلال کم‌توجهی – بیش‌فعالی می‌شود.
