برزو امیرپور؛ مرضیه مشعل پور؛ علیرضا کرمی
چکیده
هدف از اجرای پژوهش حاضر بررسی روابط ساختاری بین سبک‌های والدگری و خوش‌بینی تحصیلی با نقش میانجی کمال‌گرایی مثبت والدین بود. طرح پژوهش، توصیفی-همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه دانش‌آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه دوم شهر خرم‌آباد در سال تحصیلی1400 که شامل 19500دانش‌آموز بودند. به روش نمونهگیری تصادفی نسبی طبقهای و بر اساس جدول ...
بیشتر
هدف از اجرای پژوهش حاضر بررسی روابط ساختاری بین سبک‌های والدگری و خوش‌بینی تحصیلی با نقش میانجی کمال‌گرایی مثبت والدین بود. طرح پژوهش، توصیفی-همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه دانش‌آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه دوم شهر خرم‌آباد در سال تحصیلی1400 که شامل 19500دانش‌آموز بودند. به روش نمونهگیری تصادفی نسبی طبقهای و بر اساس جدول کرجسی-مورگان 377 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسش‌نامه کمال‌گرایی مثبت و منفی (تری شورت و همکاران، 1995)، سبک‌های والدگری آلاباما نسخه کودک (سامانی، 1390) و خوش‌بینی تحصیلی (اسچنن-موران و همکاران، 2013) بود. تحلیل دادههای پژوهش با استفاده از روشهای آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندمتغیره و مدل یابی معادلات ساختاری با نرمافزارهای SPSS-27 و AMOS-24 انجام شد. بر اساس یافته‌های این مطالعه، مدل پیشنهادی جهت بررسی روابط علی بین متغیرهای پژوهش، از برازش قابل قبولی برخوردار بود. نتایج پژوهش نشان داد که سبک‌های والدگری به‌صورت مستقیم و غیرمستقیم از طریق کمال‌گرایی مثبت والدین با خوش‌بینی تحصیلی رابطه دارد (05/0>P). همچنین نتایج نشان داد که سبک‌های والدگری تأثیر مثبت و معناداری بر خوش‌بینی تحصیلی و کمال‌گرایی مثبت دانش‌آموزان داشته است (05/0>P). تأثیر کمال‌گرایی مثبت بر خوش‌بینی تحصیلی دانش‌آموزان نیز تأیید شد (05/0>P). با توجه یافته‌های این پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که مدل روابط ساختاری بین سبک‌های والدگری و خوش‌بینی تحصیلی با نقش میانجی کمال‌گرایی مثبت والدین از برازش مطلوبی برخوردار است.
