آموزش از دور، آموزش مجازی و یادگیری الکترونیکی
فهیمه عباسی؛ الهه حجازی؛ رضوان حکیم زاده
چکیده
هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مثبت بر خودکارآمدی تدریس و درگیری معلمان در کلاس‌‌های برخط بود. پژوهش حاضر به لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش آزمایشی با طرح اندازه‌‌گیری‌‌های مکرر بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را معلمان مدارس ابتدایی دولتی دوره دوم منطقه 11 شهر تهران در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۴۰۰ تشکیل می‌دادند. با روش نمونه‌‌گیری در ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مثبت بر خودکارآمدی تدریس و درگیری معلمان در کلاس‌‌های برخط بود. پژوهش حاضر به لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش آزمایشی با طرح اندازه‌‌گیری‌‌های مکرر بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را معلمان مدارس ابتدایی دولتی دوره دوم منطقه 11 شهر تهران در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۴۰۰ تشکیل می‌دادند. با روش نمونه‌‌گیری در دسترس یک مدرسه دوره دوم ابتدایی از منطقه ۱۱ تهران انتخاب شد و کلیه معلمان این مدرسه ابتدایی تحت آموزش قرار گرفتند. برنامه آموزش مثبت، مبتنی بر مدل پرمای سلیگمن و در 12 جلسه دو ساعته و به صورت مجازی طراحی و ارائه گردید. ابزارهای به کار رفته در پژوهش نسخه تغییر یافته مقیاس خودکارآمدی تدریس معلمان تی-شان و هوی (2001) و نسخه تغییر یافته مقیاس درگیر شدن معلمان (EST) کلاسن و همکاران (2013) بود. جهت تحلیل داده‌‌ها از روش تحلیل واریانس اندازه‌‌گیری مکرر استفاده شد. یافته‌‌ها نشان داد برنامه آموزش مثبت بر خودکارآمدی تدریس و درگیری معلمان در کلاس‌‌های برخط تاثیر مثبت داشته است و این تاثیر تا یک دوره پیگیری یک ماهه حفظ شده است. یافته‌‌های این پژوهش می‌‌تواند به روان‌‌شناسان تربیتی و مشاوران مدارس در طراحی و اجرای برنامه‌‌های ارتقای بهزیستی و بهبود انگیزش معلمان در فرآیند تدریس یاری رساند.
