کیوان مرادی؛ مظفرالدین واعظی؛ محمد فرزانه؛ محمد میرزایی
دوره 2، شماره 5 ، شهریور 1393، ، صفحه 69-80
چکیده
پژوهش حاضر، با هدف بررسی رابطه خوش‌بینی تحصیلی و پیشرفت تحصیلی در بین دانش‌آموزان مدارس متوسطه پسرانه مناطق 6 و 9 شهر تهران صورت گرفته است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه دانش‌آموزان مدارس متوسطه پسرانه مناطق 6 و 9 شهر تهران میباشد، که تعداد آن‌ها برابر با 14304 دانش‌آموز است که با استفاده از جدول مورگان ...
بیشتر
پژوهش حاضر، با هدف بررسی رابطه خوش‌بینی تحصیلی و پیشرفت تحصیلی در بین دانش‌آموزان مدارس متوسطه پسرانه مناطق 6 و 9 شهر تهران صورت گرفته است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه دانش‌آموزان مدارس متوسطه پسرانه مناطق 6 و 9 شهر تهران میباشد، که تعداد آن‌ها برابر با 14304 دانش‌آموز است که با استفاده از جدول مورگان تعداد 375 دانش‌آموز به عنوان نمونه انتخاب شدند. روش نمونه‌گیری در این پژوهش از نوع چندمرحله‌ای بوده است. جهت گردآوری داده‌ها از پرسش‌نامه خوش‌بینی تحصیلی دانش‌آموز (اسچنن‌‌موران و همکاران، 2013) و معدل نمرات دانش‌آموزان استفاده شده است. پایایی پرسش‌نامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ «923/0» ارزیابی شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام) استفاده شد. یافته‌ها نشان داد: 1) بین خوش‌بینی تحصیلی دانش‌آموزان و پیشرفت تحصیلی در مدارس متوسطه پسرانه مناطق 6 و 9 شهر تهران، رابطه مثبت و معنی‌داری وجود دارد. 2) از میان سه مؤلفه خوش‌بینی تحصیلی دانش‌آموزان (تأکید تحصیلی دانش‌آموزان، اعتماد دانش‌آموزان به معلمان و احساس هویت دانش‌آموزان نسبت به مدرسه)، تأکید تحصیلی دانش‌آموزان بیشترین سهم را در پیش‌بینی پیشرفت تحصیلی دارد.
