علی مصطفائی؛ حسین زارع
چکیده
هدف پژوهش حاضر پیشبینی رویکردهای یادگیری براساس هیجانات پیشرفت و باورهای خودکارآمدی تحصیلی دانشآموزان متوسطه دوم شهر مهاباد است. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری کلیه دانشآموزن مقطع متوسطه دوم بودند که به کمک نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای 372 نفر انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از پرسشنامه هیجانات ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر پیشبینی رویکردهای یادگیری براساس هیجانات پیشرفت و باورهای خودکارآمدی تحصیلی دانشآموزان متوسطه دوم شهر مهاباد است. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری کلیه دانشآموزن مقطع متوسطه دوم بودند که به کمک نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای 372 نفر انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از پرسشنامه هیجانات مثبت و منفی تحصیلی پکران، گوتز، تیتز و پری (2002)، پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی جینکز و مورگان (1999)، پرسشنامه رویکردهای مطالعه تیت و ایتویستل (1998). دادهها به کمک ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیری تحلیل شد. نتایج نشان داد که هیجانات مثبت شامل لذت، امیدواری و غرور با رویکرد و انگیزش عمیق رابطه مثبت معنادار (P≤0.05 و P≤0.01) و با رویکرد و انگیزش سطحی، رابطه منفی معنادار وجود دارد (P≤0.05 و P≤0.01). رابطه هیجان غرور با انگیزش سطحی معنادار نیست. هیجانهای منفی (خشم، اضطراب، شرم، ناامیدی و خستگی) با رویکرد عمیق رابطه منفی معنادار (01/0) دارند . رابطه این متغیرها با رویکرد و انگیزش سطحی مثبت (01/0) است. رابطه شرم با انگیزش عمیق معنادار نیست؛ خشم نیز با رویکرد سطحی رابطه معناداری ندارد. رابطه هر چهار خرده مقیاس باورهای خودکارآمدی تحصیلی با رویکرد و انگیزش عمیق مثبت (01/0) و با رویکرد و انگیزش سطحی منفی (01/0) است. هیجانات پیشرفت 4/13 درصد واریانس رویکردهای یادگیری را پیشبینی میکند. باورهای خودکارآمدی۳۳/۱درصد واریانس رویکردهای یادگیری را پیشبینی میکند.
