فرناز ترابی؛ شبنم دلکش
چکیده
هدف از این مطالعه تأثیر تمرین‌های واقعیت مجازی بر عملکرد مهارت‌های ادراکی - حرکتی دختران تکواندوکار بود. پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه کنترل بود. با توجه به دسترس بودن انتخاب نمونه‌ها، جامعه آماری پژوهش حاضر را 24 تکواندوکار (با رده کمربند سفید، زرد، سبز) تشکیل می‌دهند که با مقدمات ورزش تکواندو آشنایی ...
بیشتر
هدف از این مطالعه تأثیر تمرین‌های واقعیت مجازی بر عملکرد مهارت‌های ادراکی - حرکتی دختران تکواندوکار بود. پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه کنترل بود. با توجه به دسترس بودن انتخاب نمونه‌ها، جامعه آماری پژوهش حاضر را 24 تکواندوکار (با رده کمربند سفید، زرد، سبز) تشکیل می‌دهند که با مقدمات ورزش تکواندو آشنایی کامل دارند و با کسب رضایت از خانواده و آزمون‌های استقامت قلبی عروقی و سطح نسبتا خوب ورزشی انتخاب گردیدند. یک گروه تجربی (12 نفر) و گروه کنترل (12 نفر) تقسیم شدند و پیش‌آزمون با استفاده از آزمون اوزرتسکی، فرم پارکیو و آزمون‌های استقامت قلب عروقی به عمل آمد. پروتکل گروه تجربی 12 جلسه تمرین 30 دقیقه‌ای به مدت 4 هفته انجام شد. در طی این بازه زمانی هیچ تمرینی حتی به صورت تفریحی انجام ندادند. تجزیه و تحلیل داده‌ها از طریق آزمون مانوا انجام شد. نتایج نشان داد که بین گروه‌های آزمایشی و کنترل تفاوت معنادار وجود دارد (p≤0/05). تمرین‌های واقعیت مجازی باعث افزایش عملکرد ادراکی - حرکتی تمامی مؤلفه‌ها شده و تأثیر معناداری بر روی چابکی، استقامت، قدرت، تعادل و انعطاف‌پذیری و ادراک تکواندوکاران در مقایسه با گروه کنترل دارد ((p≤0/05 و پیشنهاد می‌شود در برنامه تمرین‌های ورزشکاران تکواندو مورد استفاده قرار گیرد.
فرناز ترابی؛ معصومه ممتازی
چکیده
پژوهش حاضر با هدف مقایسه تاثیر آموزش خطی و غیرخطی بر الگوی هماهنگی مهارت دراپ فورهند بدمینتون دختران نوجوان شهر تهران انجام شد. روش پژوهش نیمه تجربی بود و به صورت پیش‌آزمون و پس‌آزمون انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه دختران نوجوان10 تا 12 سال باشگاه شیرودی منطقه هفت شهر تهران تشکیل دادند. نمونه آماری این پژوهش را 30 نفر از دختران ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف مقایسه تاثیر آموزش خطی و غیرخطی بر الگوی هماهنگی مهارت دراپ فورهند بدمینتون دختران نوجوان شهر تهران انجام شد. روش پژوهش نیمه تجربی بود و به صورت پیش‌آزمون و پس‌آزمون انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه دختران نوجوان10 تا 12 سال باشگاه شیرودی منطقه هفت شهر تهران تشکیل دادند. نمونه آماری این پژوهش را 30 نفر از دختران مبتدی در رشته بدمینتون که سابقه فعالیت کمتر از 3 ماه در رشته بدمینتون داشتند، تشکیل دادند که به شیوه نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی به دو گروه آموزش خطی و غیرخطی تقسیم شدند. 30 شرکت‌کننده مهارت دراپ فورهند را با استفاده از دو روش آموزش خطی و غیرخطی آموزش دیدند. روش خطی بر پایه روش‌های سنتی و مرسوم و در مقابل روش غیرخطی برگرفته از پویایی‌های بوم شناختی با استفاده از قیود تکلیف (قوانین مربوط به فعالیت و تجهیزات) طرح‌ریزی و اجرا شد. برای تحلیل اطلاعات از روش‌های آماری توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (آزمون t زوجی و تحلیل کوواریانس) بر روی نرم‌افزار آماری Spss نسخه 22 استفاده شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که دو گروه در الگوی هماهنگی و دقت مهارت دراپ فورهند تفاوت معناداری با هم داشتند و گروه آموزش غیرخطی نسبت به گروه خطی از عملکرد بهتری برخوردار بود (05/0>p). نتایج پژوهش حاضر نشان داد که آموزش غیرخطی روش مناسبی در جهت بهبود الگوهای هماهنگی مهارت دراپ فورهند بدمینتون در نوجوانان می‌باشد.
