فنون و روشهای نوین آموزش و یادگیری
ساجده مرادی؛ سیامک سامانی؛ محمد مظفری؛ بنفشه امیدوار
چکیده
هدف: این مطالعه با هدف اثربخشی برنامه درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر شفقت به خود مادران دارای کودکان کمتوان ذهنی انجام گرفت.روش: روش مطالعه نیمهآزمایشی از نوع پیشآزمون-پسآزمون-پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی مادران 20 تا 50 ساله دارای کودک کمتوان ذهنی تربیتپذیر مراجعهکننده به مراکز آموزش و توانبخشی کودکان ...
بیشتر
هدف: این مطالعه با هدف اثربخشی برنامه درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر شفقت به خود مادران دارای کودکان کمتوان ذهنی انجام گرفت.روش: روش مطالعه نیمهآزمایشی از نوع پیشآزمون-پسآزمون-پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی مادران 20 تا 50 ساله دارای کودک کمتوان ذهنی تربیتپذیر مراجعهکننده به مراکز آموزش و توانبخشی کودکان کمتوان ذهنی شهر شیراز در نیمه دوم سال 1401 بود. از بین آنها تعداد 30 نفر بر اساس ملاکهای ورود و به شیوه نمونهگیری هدفمند انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفره (گروه آزمایش و گروه کنترل) گمارده شدند. مداخله درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش برای هر مادر در 10 جلسه 90 دقیقهای اجرا شد و گروه کنترل در فهرست انتظار قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل مقیاس خودشفقتی بود. دادهها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس با اندازهگیری مکرر تحلیل شدند.یافتهها: نتایج نشان داد بین گروه آزمایش و گروه کنترل در مراحل پسآزمون و پیگیری تفاوت معنیدار وجود داشت؛ و مداخله درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش باعث افزایش سطح شفقت به خود مادران دارای کودکان کمتوان ذهنی شده و تأثیر این مداخله درمانی در مرحله پیگیری نیز پایدار بوده است (P<0.05).نتیجهگیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر، مداخله درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش میتواند برای بهبود شفقت به خود مادران دارای کودکان کمتوان ذهنی کارآمد باشد؛ و توصیه میگردد که درمانگران و مشاوران در راستای بهبود سطح شفقت به خود این مادران از این درمان در کنار سایر مداخلات درمانی استفاده کنند.
محمد درزی؛ شهریار یارمحمدی واصل؛ ابوالقاسم یعقوبی؛ رسول کرد نوقابی
چکیده
هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر آموزش شفقت به خود بر تنظیم شناختی هیجان و ترس از صمیمیت در نوجوانان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابلهای بود. روش پژوهش، نیمه آزمایشی از نوع پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانشآموزان پسر دارای اختلال نافرمانی مقابلهای مشغول به تحصیل مقطع متوسطه دوم شهرستان بویین ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر آموزش شفقت به خود بر تنظیم شناختی هیجان و ترس از صمیمیت در نوجوانان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابلهای بود. روش پژوهش، نیمه آزمایشی از نوع پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانشآموزان پسر دارای اختلال نافرمانی مقابلهای مشغول به تحصیل مقطع متوسطه دوم شهرستان بویین زهرا در سال تحصیلی 1402- 1401 بود. روش نمونهگیری از نوع هدفمند بود. حجم نمونه پژوهش بر اساس پژوهشهای آزمایشی انجام شده، شامل 30 نفر از جامعه مذکور بود که به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گروه گواه (15 نفر) جایدهی شدند. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 90 دقیقهای یک بار در هفته آموزش دیدند و گروه کنترل هیچ گونه آموزشی دریافت نکردند. ابزار استفادهشده در این پژوهش، مصاحبه بالینی بر اساس معیارهای DSM-5، پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و کرایچ (2006)، پرسشنامه ترس از صمیمیت دسکاتنر و ثلن (1991) و مقیاس درجهبندی اختلال نافرمانی مقابلهای هومرسون و همکاران (2006) بود. به منظور تجزیه و تحلیل دادهها از تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده شد. یافتهها نشان داد که آموزش شفقت به خود منجر به افزایش استفاده از راهبردهای سازگارانه تنظیم شناختی هیجان و کاهش استفاده از راهبردهای ناسازگارانه تنظیم شناختی هیجان و همچنین، کاهش ترس از صمیمیت در نوجوانان دارای اختلال نافرمانی مقابلهای میشود (05/0p<). لذا، میتوان از آموزش شفقت به خود در جهت بهبود تنظیم شناختی هیجان و کاهش ترس از صمیمیت در نوجوانان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابلهای، استفاده نمود.
روانشناسی شناختی و یادگیری آموزشگاهی
مهدیه جعفری ده آبادی؛ محمدرضا تمنایی فر
چکیده
سازگاری به عنوان یکی از مهمترین شاخصهای سلامت روانشناختی است که تحت تاثیر عوامل متعدد قرار دارد. مطالعه حاضر، با هدف بررسی رابطه سبک اسناد و سازگاری با واسطهگری عزت نفس و شفقت به خود در دانشآموزان مقطع دوم متوسطه کاشان در سال تحصیلی 1400-1401 انجام شد. با استفاده از نمونهگیری خوشهای چند مرحلهای 327 دانشآموز (195 دختر و 132 پسر) ...
بیشتر
سازگاری به عنوان یکی از مهمترین شاخصهای سلامت روانشناختی است که تحت تاثیر عوامل متعدد قرار دارد. مطالعه حاضر، با هدف بررسی رابطه سبک اسناد و سازگاری با واسطهگری عزت نفس و شفقت به خود در دانشآموزان مقطع دوم متوسطه کاشان در سال تحصیلی 1400-1401 انجام شد. با استفاده از نمونهگیری خوشهای چند مرحلهای 327 دانشآموز (195 دختر و 132 پسر) انتخاب شدند. این افراد مقیاس سازگاری دانشآموزان دبیرستانی (سینها و سینگ، 1993)، پرسشنامه سبک اسناد (پترسون و سلیگمن، 1984)، مقیاس شفقت به خود – فرم کوتاه (ریس و همکاران، 2011) و مقیاس عزت نفس (روزنبرگ، 1969) را تکمیل کردند. برای انجام تحلیلهای آماری از نرمافزارهای SPSS و AMOS استفاده گردید. نتایج نشان داد، سبک اسناد خوشبینانه با افزایش سازگاری رابطه دارد و شفقت به خود و عزت نفس اثر واسطهای بر رابطه سبک اسناد و سازگاری دارند.
زهره اطهری؛ کاظم برزگر بفرویی؛ مریم زارع
چکیده
یکی از چالشهایی که بیشتر دانشجویان با آن روبهرو هستند، اهمالکاری تحصیلی به معنای تاخیر در انجام امور است.از آنجایی که اهمالکاری تحصیلی میتواند بر جنبههای مختلف زندگی دانشجویان تاثیرگذار باشد، با شناسایی عوامل مرتبط، میتوان گامی در جهت کاهش و یا رفع آن برداشت؛ بنابراین مطالعة حاضر با هدف تعیین نقش شفقت به خود در اهمالکاری ...
بیشتر
یکی از چالشهایی که بیشتر دانشجویان با آن روبهرو هستند، اهمالکاری تحصیلی به معنای تاخیر در انجام امور است.از آنجایی که اهمالکاری تحصیلی میتواند بر جنبههای مختلف زندگی دانشجویان تاثیرگذار باشد، با شناسایی عوامل مرتبط، میتوان گامی در جهت کاهش و یا رفع آن برداشت؛ بنابراین مطالعة حاضر با هدف تعیین نقش شفقت به خود در اهمالکاری تحصیلی با واسطهگری اجتناب تجربهای در دانشجویان دانشگاه یزد انجام شده است. طرح پژوهش در این مطالعه، توصیفی- همبستگی بود. شرکتکنندگان این پژوهش شامل 375 نفر (208 دختر و 167 پسر) از دانشجویان کارشناسی دانشگاه یزد در سال تحصیلی 98-1397بودند که بر اساس روش نمونهگیری خوشهای تصادفی انتخاب شدند. به منظور جمعآوری دادههای پژوهش، از پرسشنامة اهمالکاری تحصیلی سولومون و راثبلوم (1984)، پرسشنامهشفقت به خود نف (2003) و پرسشنامه پذیرش و عمل بوند و همکاران (2011) استفاده شد. تجزیه و تحلیل دادهها با روش همبستگی مبتنی بر رویکرد مدلیابی معادلات ساختاری با استفاده از نرمافزار AMOS ویرایش 24 انجام گرفت. نتایج نشان داد که شفقت به خود به صورت مستقیم، منفی و معنادار اجتناب تجربهای (69/0- = β) و اهمالکاری تحصیلی (33/0- = β) را پیشبینی میکند. اجتناب تجربهای نیز به صورت مستقیم، مثبت و معنادار اهمالکاری تحصیلی (24/0= β) را پیشبینی میکند. در نهایت نتایج نشان داد اجتناب تجربهای در رابطة بین شفقت به خود و اهمالکاری تحصیلی دارای نقش واسطهای است؛ بنابراین میتوان نتیجه گرفت که با افزایش شفقت به خود و انعطافپذیری روانشناختی (کاهش اجتناب تجربهای) میتوان تا حدودی اهمالکاری تحصیلی دانشجویان را کاهش داد.