غلامرضا عباسی؛ جلیل فتح آبادی؛ امید شکری؛ مجید ضرغام حاجبی
چکیده
این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی برنامه روانی آموزشی مثبت‌نگر بر سبک‌های مقابله و بهزیستی تحصیلی در دانش‌آموزان انجام شد. در یک پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه کنترل غیرمعادل و همراه با پیگیری دو ماهه، 52 دانش‌آموز دختر در دو گروه آزمایش (27 نفر) و کنترل (25 نفر) قبل و بعد از برنامه آموزشی به نسخة کوتاه سیاهة مقابله ...
بیشتر
این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی برنامه روانی آموزشی مثبت‌نگر بر سبک‌های مقابله و بهزیستی تحصیلی در دانش‌آموزان انجام شد. در یک پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه کنترل غیرمعادل و همراه با پیگیری دو ماهه، 52 دانش‌آموز دختر در دو گروه آزمایش (27 نفر) و کنترل (25 نفر) قبل و بعد از برنامه آموزشی به نسخة کوتاه سیاهة مقابله با موقعیت‌های استرس‌زا (CISS-SF، اندلر و پارکر، 1994)، سیاهة مشغولیت مدرسه (SEI، سالملاـ آرو و آپادایا، 2012) و سیاهة فرسودگی مدرسه (SBI، سالملاـ آرو، کیورا، لیسکینن و نارمی، 2009) پاسخ دادند. از طریق 7 جلسه و هر جلسه دو ساعت، بستۀ روانی ـ آموزشی مثبت‌نگر به شیوۀ گروهی برای گروه آزمایش اجرا شد. نتایج روش آماری تحلیل واریانس مختلط ساده نشان داد که بستۀ روانی ـ آموزشی مثبت‌نگر در افزایش سبک مقابلة مسئله‌مدار و مشغولیت تحصیلی و در کاهش سبک‌های مقابله هیجان‌مدار و اجتنابی و فرسودگی تحصیلی، مؤثر است. نتایج این پژوهش همسو با دیگر تلاش‌های پژوهشی انجام شده ذیل رویکرد آموزش و پرورش مثبت نشان می‌دهد که مداخله روانی ـ آموزشی مثبت‌نگر از طریق تغذیه منابع مقابله‌ای یادگیرندگان و تقویت سرمایه روانی و پرطاقتی روان‌شناختی آنها ضمن تأمین دغدغة ایمنی روانی یادگیرندگان، در محقق کردن هدف‌های پیشرفت تحصیلی آنها نیز مؤثر واقع می‌شود.
سهراب مرادی زاده؛ ذبیح اله پیرانی؛ علیرضا فقیهی
چکیده
هدف این پژوهش ارائه مدل ساختاری فرسودگی تحصیلی بر اساس جو حاکم بر مدرسه، خودکارآمدی تحصیلی و حمایت اجتماعی دانش‌آموزان متوسطه استان لرستان است، پژوهش از نوع توصیفی به روش همبستگی و جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش‌آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه دوره اول و دوم استان لرستان (128163 نفر) می‌باشند که از طریق روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای ...
بیشتر
هدف این پژوهش ارائه مدل ساختاری فرسودگی تحصیلی بر اساس جو حاکم بر مدرسه، خودکارآمدی تحصیلی و حمایت اجتماعی دانش‌آموزان متوسطه استان لرستان است، پژوهش از نوع توصیفی به روش همبستگی و جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش‌آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه دوره اول و دوم استان لرستان (128163 نفر) می‌باشند که از طریق روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند و حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 400 نفر انتخاب شد. برای سنجش متغیرهای تحقیق از پرسش‌نامه‌های فرسودگی تحصیلی برسوه[1] (1978)، حمایت اجتماعی فیلیپس (1986)، خودکارآمدی تحصیلی جیک و مورگان (1999) و جو حاکم بر مدارس هالپین و کرافت استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون t و مدل معادله ساختاری[2] استفاده گردید. جهت تعیین برازش مدل بر اساس متغیرهای فرضی در پژوهش با استفاده از نرم‌افزار Lisrel، ابتدا رابطه متغیرها با مؤلفه‌های خود و سپس رابطه متغیرها و مؤلفه‌های آنها با فرسودگی تحصیلی و مؤلفه‌های آن بررسی شدند. هماهنگ با فرضیه‌های مورد مطالعه، نتایج نشان داد مدل پیش‌بینی شده برای فرسودگی تحصیلی دارای برازش خوبی دارد (برازش 93 تا 97)؛ همچنین نتایج نشان داد که بین جو حاکم بر مدرسه و فرسودگی تحصیلی رابطه منفی و معناداری وجود دارد؛ بین خودکارآمدی و فرسودگی تحصیلی رابطه منفی معناداری وجود دارد، بین حمایت اجتماعی و فرسودگی رابطه منفی معناداری وجود دارد؛ نتایج نشان داد که فرسودگی تحصیلی در پسران بیشتر از دختران است و تفاوت معناداری بین فرسودگی در دوره‌های تحصیلی متوسطه اول و دوم وجود ندارد. [1]. Borso [2]. Structural Equation Modeling (SEM)
ابوالقاسم یعقوبی؛ مریم بختیاری
دوره 4، شماره 13 ، شهریور 1395، ، صفحه 45-56
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر آموزش تاب‌آوری بر کاهش فرسودگی تحصیلی دانش‌آموزان، انجام گرفته است. روش مورد استفاده در این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی به صورت طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعۀ آماری پژوهش را کلیة دانش‌آموزان دختر سال اول دبیرستان شهر همدان سال تحصیلی 94-1393 تشکیل می‌دادند؛ چهل نفر از دانش‌آموزان ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر آموزش تاب‌آوری بر کاهش فرسودگی تحصیلی دانش‌آموزان، انجام گرفته است. روش مورد استفاده در این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی به صورت طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعۀ آماری پژوهش را کلیة دانش‌آموزان دختر سال اول دبیرستان شهر همدان سال تحصیلی 94-1393 تشکیل می‌دادند؛ چهل نفر از دانش‌آموزان دارای فرسودگی تحصیلی (با روش نمونه‌گیری تصادفی خوشهای چندمرحلهای) انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه بیست نفرۀ آزمایش و کنترل جایگزین شدند. آموزش تاب‌آوری در طی ده جلسة شصت دقیقهای به صورت گروهی بر روی گروه آزمایش اجرا شد. ابزار به کار برده شده در پژوهش، پرسشنامۀ فرسودگی تحصیلی بود. یافتههای پژوهش با استفاده از تحلیل کوواریانس نشان داد؛ روش آموزش تاب‌آوری بر کاهش فرسودگی تحصیلی در دانش‌آموزان مؤثر است. همچنین نتایج نشان داد که آموزش تاب‌آوری بر کاهش خستگی تحصیلی، بیعلاقگی تحصیلی و ناکارآمدی تحصیلی در دانش‌آموزان مؤثر است. یافتة دیگر پژوهش حاضر این بود که از بین مؤلفه‌های فرسودگی تحصیلی آموزش، تاب‌آوری بیشترین تأثیر را در کاهش خردهمقیاس خستگی تحصیلی داشته است.
