انگیزش و یادگیری
نرگس مسیح پور؛ سهیلا هاشمی؛ حبیب الله نادری
چکیده
در پژوهش کنونی رابطهی باورهای معرفت شناختی و خود تعیینگری تحصیلی با اهمالکاری تحصیلی از طریق میانجیگری هیجانهای تحصیلی مورد بررسی قرار گرفت. روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی همبستگی میباشد. شرکتکنندگان پژوهش، 320 دانشجوی مقطع کارشناسی در رشتهها و دانشکدههای مختلف دانشگاه مازندران واحد بابلسر بودند که با روش نمونهگیری ...
بیشتر
در پژوهش کنونی رابطهی باورهای معرفت شناختی و خود تعیینگری تحصیلی با اهمالکاری تحصیلی از طریق میانجیگری هیجانهای تحصیلی مورد بررسی قرار گرفت. روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی همبستگی میباشد. شرکتکنندگان پژوهش، 320 دانشجوی مقطع کارشناسی در رشتهها و دانشکدههای مختلف دانشگاه مازندران واحد بابلسر بودند که با روش نمونهگیری تصادفی طبقهای نسبتی انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه از پرسشنامههای اهمالکاری تحصیلی (سولومون و راثبلوم، 1984)، باورهای معرفتشناختی (بایلس، 2009)، انگیزش تحصیلی (والرند و همکاران، 1989) و هیجانهای تحصیلی (پکران و همکاران، 2005)، استفاده شد. تجزیه و تحلیل مدل پیشنهادی با استفاده از مدل معادلات ساختاری و با بهرهگیری از نرمافزار ایموس ویرایش 26 انجام شد. روابط واسطهای در مدل پیشنهادی با استفاده از روش بوت استراپ مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج حاکی از آن بودند که مدل پیشنهادی با دادهها از برازش خوبی برخورداربوده است، همچنین نتایج نشان داد که ابعاد باورهای معرفت شناختی و خود تعیینگری تحصیلی از طریق هیجانهای تحصیلی اثرات غیرمستقیم معنیداری بر اهمالکاری تحصیلی دارند.
انگیزش و یادگیری
فاطمه علی پور؛ ابوالفضل فرید؛ عماد الدین احراری؛ سید قاسم مصلح
چکیده
بیصداقتی تحصیلی به هرگونه رفتار نادرست در امور و تکالیف تحصیلی اطلاق میشود که پدیدهای نگران کننده و با پیامدهای منفی بسیار است. کارشناسان به منظور جلوگیری از این پیامدها، به بررسی عوامل مرتبط و تأثیرگذار بر بیصداقتی تحصیلی پرداختهاند. خودکنترلی و اهمالکاری تحصیلی به عنوان پیشایندهای بیصداقتی تحصیلی در این پژوهش مورد ...
بیشتر
بیصداقتی تحصیلی به هرگونه رفتار نادرست در امور و تکالیف تحصیلی اطلاق میشود که پدیدهای نگران کننده و با پیامدهای منفی بسیار است. کارشناسان به منظور جلوگیری از این پیامدها، به بررسی عوامل مرتبط و تأثیرگذار بر بیصداقتی تحصیلی پرداختهاند. خودکنترلی و اهمالکاری تحصیلی به عنوان پیشایندهای بیصداقتی تحصیلی در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفت. پژوهش از نوع همبستگی و ابزارهای مورد استفاده، پرسشنامه خودکنترلی تانجنی، بامیستر و بونه (2004)، پرسشنامه بیصداقتی تحصیلی ﻣﻚﻛﺎﺑﻰ و ﺗﺮوﻳﻨﻮ (1997) و پرسشنامه اهمالکاری سولومون و راثبلوم (1984) بود. روابط بین سازههای مدل پیشنهادی با استفاده از روش مدلیابی معادلات ساختاری در نرمافزار AMOS ویراست 24 تحلیل شد. جامعه آماری شامل کلیه دانشآموزان مقطع متوسطه دوم شهرستان اسکو در سال تحصیلی 1401-1400 با تعداد نمونه 380 نفر بود. شاخصهای برازندگی الگوی پیشنهادی مطابق با ملاکهای مطرحشده توسط میرز، گامست و گارینو (2006) حاکی از برازش قابل قبولی با دادهها بود. نتایج نشان داد خودکنترلی بر اهمالکاری تحصیلی و بیصداقتی تحصیلی اثر مستقیم و معنادار دارد. ضمن اینکه اهمالکاری تحصیلی نیز دارای اثر مستقیم و معنادار بر بیصداقتی تحصیلی است. همچنین اهمالکاری تحصیلی در رابطه بین خودکنترلی و بیصداقتی تحصیلی دانشآموزان نقش واسطهای ایفا مینماید. بر این اساس پیشنهاد میشود متولیان عرصه تعلیم و تربیت، برنامههایی در راستای ارتقاء مهارتهای خودکنترلی دانشآموزان در نظر گیرند.
مبینا ترخان
چکیده
این پژوهش به منظور اثربخشی مداخله مبتنی بر شفقت (CFT) بر روی تابآوری تحصیلی و امیدواری دانشآموزان پسر اهمالکار تحصیلی مقطع دوم متوسطه انجام شده است. روش تحقیق این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل است. با استفاده از پرسشنامههای تابآوری تحصیلی مارتین، امیدواری اشنایدر و همکاران، و اهمالکاری ...
بیشتر
این پژوهش به منظور اثربخشی مداخله مبتنی بر شفقت (CFT) بر روی تابآوری تحصیلی و امیدواری دانشآموزان پسر اهمالکار تحصیلی مقطع دوم متوسطه انجام شده است. روش تحقیق این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل است. با استفاده از پرسشنامههای تابآوری تحصیلی مارتین، امیدواری اشنایدر و همکاران، و اهمالکاری تحصیلی سولومون و رایتلوم، 28 نفر از دانشآموزان پسر اهمالکار تحصیلی مقطع دوم متوسطه به طور هدفمند انتخاب و به طور تصادفی ساده در دو گروه آزمایشی و کنترل (هر گروه 14 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایشی هشت جلسه فنون CFT را بر اساس بسته آموزشی نف آموزش دیدند و گروه کنترل آموزشی در این زمینه دریافت نکردند. پس از اجرای CFT، بار دیگر تابآوری تحصیلی، امیدواری و اهمالکاری تحصیلی دانشآموزان هر دو گروه مورد اندازهگیری قرار گرفت. از تحلیل کوواریانس چندمتغیری (مانکوا) و تک متغیری (آنکوا) برای تحلیل دادهها استفاده شد. با توجه به نمرات پسآزمون، F محاسبه شده هم در تحلیل مانکوا و هم در تحلیل آنکوا برای متغیرهای تابآوری تحصیلی، امیدواری و اهمالکاری تحصیلی در هر دو گروه تفاوت معنادار را نشان داد. به طور کلی این پژوهش در همسویی با نتایج پژوهشهای مشابه حاکی از آن است، روش CFT در افزایش تابآوری تحصیلی، امیدواری و کاهش اهمالکاری تحصیلی دانشآموزان پسر میتواند نقش موثری داشته باشد.
بهروز فروغی پردنجانی؛ علی اکبر شریفی
چکیده
هدف از پژوهش حاضر تبیین ارتباط خود ناهمخوانی و تابآوری تحصیلی با اهمالکاری تحصیلی در دانشجویان بود. روش تحقیق، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعة آماری پژوهش حاضر شامل همة دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد بود که به روش نمونهگیری، خوشهای 242 دانشجو از میان آنها انتخاب شد. برای گردآوری دادهها از پرسشنامة خود ناهمخوانی هیگینز ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر تبیین ارتباط خود ناهمخوانی و تابآوری تحصیلی با اهمالکاری تحصیلی در دانشجویان بود. روش تحقیق، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعة آماری پژوهش حاضر شامل همة دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد بود که به روش نمونهگیری، خوشهای 242 دانشجو از میان آنها انتخاب شد. برای گردآوری دادهها از پرسشنامة خود ناهمخوانی هیگینز (1987)، پرسشنامة تابآوری تحصیلی ساموئلز (2004) و پرسشنامة اهمالکاری تحصیلی سواری (1390) استفاده شد. برای تحلیل دادهها از روش ضریب همبستگی و رگرسیون چندگانه به شیوه گام به گام استفاده گردید. نتایج حاکی از همبستگی مثبت و معنادار خود ناهمخوانی واقعی-بایدی (r=0.36) و واقعی-ایدهآل (r=0.39) با اهمالکاری تحصیلی و نداشتن همبستگی معنادار تابآوری تحصیلی با اهمالکاری تحصیلی بود. افزون بر این، تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که از میان متغیرهای پیشبین، فاصله خود واقعی-ایدهآل توانست بیش از 15 درصد از واریانس اهمالکاری تحصیلی را پیشبینی کند. افراد خود ناهمخوان احتمال اهمالکاری بیشتری دارند. همچنین، فاصله بین خودِ واقعی و خودِ ایدهآل قویترین پیشبینیکنندة اهمالکاری است؛ بنابراین دانشجویانی که بین خودِ واقعی و ایدهآل شان اختلاف زیادی تجربه میکنند، بیشتر از افرادی که بین خودِ واقعی و خودِ بایدی شان تفاوت تجربه میکنند، اهمالکاری میکنند.
زهره اطهری؛ کاظم برزگر بفرویی؛ مریم زارع
چکیده
یکی از چالشهایی که بیشتر دانشجویان با آن روبهرو هستند، اهمالکاری تحصیلی به معنای تاخیر در انجام امور است.از آنجایی که اهمالکاری تحصیلی میتواند بر جنبههای مختلف زندگی دانشجویان تاثیرگذار باشد، با شناسایی عوامل مرتبط، میتوان گامی در جهت کاهش و یا رفع آن برداشت؛ بنابراین مطالعة حاضر با هدف تعیین نقش شفقت به خود در اهمالکاری ...
بیشتر
یکی از چالشهایی که بیشتر دانشجویان با آن روبهرو هستند، اهمالکاری تحصیلی به معنای تاخیر در انجام امور است.از آنجایی که اهمالکاری تحصیلی میتواند بر جنبههای مختلف زندگی دانشجویان تاثیرگذار باشد، با شناسایی عوامل مرتبط، میتوان گامی در جهت کاهش و یا رفع آن برداشت؛ بنابراین مطالعة حاضر با هدف تعیین نقش شفقت به خود در اهمالکاری تحصیلی با واسطهگری اجتناب تجربهای در دانشجویان دانشگاه یزد انجام شده است. طرح پژوهش در این مطالعه، توصیفی- همبستگی بود. شرکتکنندگان این پژوهش شامل 375 نفر (208 دختر و 167 پسر) از دانشجویان کارشناسی دانشگاه یزد در سال تحصیلی 98-1397بودند که بر اساس روش نمونهگیری خوشهای تصادفی انتخاب شدند. به منظور جمعآوری دادههای پژوهش، از پرسشنامة اهمالکاری تحصیلی سولومون و راثبلوم (1984)، پرسشنامهشفقت به خود نف (2003) و پرسشنامه پذیرش و عمل بوند و همکاران (2011) استفاده شد. تجزیه و تحلیل دادهها با روش همبستگی مبتنی بر رویکرد مدلیابی معادلات ساختاری با استفاده از نرمافزار AMOS ویرایش 24 انجام گرفت. نتایج نشان داد که شفقت به خود به صورت مستقیم، منفی و معنادار اجتناب تجربهای (69/0- = β) و اهمالکاری تحصیلی (33/0- = β) را پیشبینی میکند. اجتناب تجربهای نیز به صورت مستقیم، مثبت و معنادار اهمالکاری تحصیلی (24/0= β) را پیشبینی میکند. در نهایت نتایج نشان داد اجتناب تجربهای در رابطة بین شفقت به خود و اهمالکاری تحصیلی دارای نقش واسطهای است؛ بنابراین میتوان نتیجه گرفت که با افزایش شفقت به خود و انعطافپذیری روانشناختی (کاهش اجتناب تجربهای) میتوان تا حدودی اهمالکاری تحصیلی دانشجویان را کاهش داد.
پروین فرج زاده؛ احمد غضنفری؛ مریم چرامی؛ طیبه شریفی
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی مقایسه اثربخشی آموزش سرمایههای روانشناختی بر اشتیاق تحصیلی دانشجومعلمان با اشتیاق تحصیلی پایینانجام گرفت. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه گواه و دوره پیگیری دوماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل دانشجومعلمان دختر دانشگاه فرهنگیان شهر شهرکرد در سال تحصیلی 98-1397 بود. در این پژوهش ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف بررسی مقایسه اثربخشی آموزش سرمایههای روانشناختی بر اشتیاق تحصیلی دانشجومعلمان با اشتیاق تحصیلی پایینانجام گرفت. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه گواه و دوره پیگیری دوماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل دانشجومعلمان دختر دانشگاه فرهنگیان شهر شهرکرد در سال تحصیلی 98-1397 بود. در این پژوهش تعداد 30 دانشجومعلم دختر، با اشتیاق تحصیلی پایین، در دانشگاه فرهنگیان شهر شهرکرد با روش نمونهگیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروههای آزمایش و گواه گمارده شدند (15 دانشجو در گروه آزمایش و 15 دانشجو در گروه گواه). گروه آزمایش، آموزش سرمایههای روانشناختی (آخوندی، 1396) را طی دو و نیم ماه در 10 جلسه 90 دقیقهای دریافت کردند. برای اندازهگیری از پرسشنامههای اشتیاق تحصیلی (فردریکز، بلومنفیلد و پاریس، 2004) و اهمالکاری تحصیلی (تاکمن، 1991) استفاده شد. دادههای حاصل از پژوهش، به شیوه تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر تجزیه و تحلیل شد.نتایج نشان داد که آموزش سرمایههای روانشناختی بر اهمالکاری تحصیلی دانشجومعلمان با اشتیاق تحصیلی پایین تأثیر معنادار دارد (p<0/001). یافتههای پژوهش نیز بیانگر آن بود که آموزش سرمایههای روانشناختی با بهرهگیری از مفاهیمی چون امید، خودکارآمدپنداری، تابآوری و خوشبینی میتواند به عنوان یک آموزش کارآمد برای کاهش اهمالکاری تحصیلی دانشجومعلمان با اشتیاق تحصیلی پایین استفاده شود.
